"Ben’den zalim kimse yoktur!'
Çağımızın hastalıkları: ‘Ben’, ‘Benim için’, ‘Bana’, ‘Benden’, ‘Benimle’, ‘Bensiz’ ve yine ‘Ben’…
Şark vilayetlerinin birinde üç dönem belediyelerde hizmet yapmış biri dördüncü dönem için: “Bu sefer seni aday yapmayalım, yaşın da var, artık sen dinlen.” teklifini ilk önce: “o zaman oğlumu halef olarak aday gösteriniz” diyerek önce bu teklifi
Bakın böyle bir deprem haberi mü'mince bir haber değildir. Ölümün hakikatini bilen adam böyle haber sunmaz! Der ki: “Bugün Erzincan'da 50'si 15 yaş altı olmak üzere 100 kişinin vefat ettiği bir deprem oldu. 50 tane 15 yaş altı genç kardeşimiz otomatikman cennete gittiğinden dolayı onları tebrik eder, ailelerine sabır diler ve cennette kavuşmalarını niyaz ederiz.”
Nasıl oldu? Çok güzel oldu değil mi?
“Diğer ölen 50 kişiden birçoğunun günahlarına bu deprem kefaret
olurken, birçokları da şehitlik gibi bir mertebeye yükseldikleri için onları tebrik eder, ailelerinin de onlarla cennette olmalarını niyaz ederiz.”
Soruyorum, bizim ölüm haberleriyle bunun hiç alakası var mı? Dini, televizyondan öğrenirsek durum böyle olur işte. En ufak şeyde bütün psikolojimiz alt üst olur. Neden? Çünkü öbür tarafı düşünerek hareket etmiyoruz. Ahiret için değil, kök saldığımız bu dünya için yaratıldığımızı düşünüyoruz. Problem var. Ve Bediüzzaman Hazretleri muazzam bir açılım yapıyor:
“Mevt, vazife-i hayattan bir terhistir.”
