Gel gör ki gençliğimizin en fırtınalı günlerinde okyanuslar geçen biz, yıllar sonrasında metal aşınmasına yenik düşüp derede boğulacaktık.
Sayfa 8Kitabı okudu
The Man Who Sold The World
"Amma velakin mebzul miktarda acı, gözyaşı, hiddet ve niyahetinde nedamet yaşadıktan sonra Nergis beni affetmiş, bir şekilde bu meselenin üstesinden gelmeyi başarmıştık. Gel gör ki gençliğimizin en fırtınalı günlerinde okyanuslar geçen biz, yıllar sonrasında metal aşınmasına yenik düşüp derede boğulacaktık."
Sayfa 8 - AlfaKitabı okudu
Aşklarını uzun yıllar devam ettiren çiftler, fırtınalı dönemler yaşasalar da gemiyi terk etmemiş ve bağlılıklarından taviz vermeden beraberliklerini sürdürmüşlerdir. Bu da ancak ilişkiye emek vermekle mümkündür.
Sayfa 282Kitabı okudu
Fırtınalı Yıllar...
Ve binlerce insanın işkence tezgahlarından hunharca geçirildiği, zindanlara, toplama kamplarına kapatıldığı bir dönemde...
Sayfa 115 - Ayrıntı YayınlarıKitabı okudu
Cahide Sonku, zirveden bulaşıkçılığa
Asıl adı Cahide Serap’tı. Sinema tarihimizde ulaşılması zor ilklerin sahibiydi. İlk kadın stardı; ilk kadın film yönetmeniydi; ilk kadın film yapımcısıydı. Türk Marlene Dietrich’i de denilen Cahide Sonku; sinema dünyamızda zirveyi ve batağın dibini gören en ünlü isimdi. Yeşilçam yapımı İhtişam ve Sefalet’in kadın başrol oyuncusuydu, denilse de
Kuşluk vakti ekspresi uçsuz bucaksız ve gürültüyle geçti aşağıdan, bir bölük serçe ile karga havalandı, ahlatın çiçekleri arasında bahardan sarhoş olan, coşan anların sesi duyulmaz oldu, sonra her şey eski haline döndü, karşı dağın böğründeki yaranın hoyrat yüzü, taş ocağı sahibi Hayati Bey'in mümin ve mülayim yüzü, oğlu Akın'ın bıçak yaralı yüzü, bizim oğlanın her zaman soru işareti biçimindeki yüzü, kalkık kaşları, Nazlı'nın kimi zaman fırtınalı, kimi de ahlat çiçeği saflığındaki beyaz yüzü sakince gelip karşımda durdular. Hayati Bey'le Akın, taş ocağından dolayı görüş alanıındaydılar, çıkmaları için taş ocağına sırtımı döndümse de biraz daha kaldılar, ama bu kez de artık tamamen boşaltılmış, sadece girişteki bekçi kulübesinde Hüseyin'in kaldığı fabrikamızın hayaletini gördüm uzaktan. Fabrikamız derken, lafın gelişi, devletin fabrikası ama, yıllar yılı biz çalışmışız içinde, iyi kötü günlerimiz olmuş, bizim bellemişiz. Hasılı, temiz bir ufuk yok.
Turna da geçmez havadan. Bunaldım.
Sayfa 55 - Ahlat AltıKitabı okudu
Hüseyin İnan'ın son mektubu
Bütün varlığımla hepinize kucak dolusu selamlar, sevgiler! Yazılacak çok şey var, fakat hem mümkün değil, hem de sırası değil...
Candan selamlar.
Hüseyin İnan
