Acıyla geçtiğim yoldan geçiyorsun
İzlerime raslıyorsun, bıraktıklarıma, o yolda çekmiştim ruhumu patlatan fitili, orada benden savrulan parçalar kurusa da izleri var hâlâ yolun kenarında.
İzini sür yolun, acının ormanı büyütür insanı
Vakit geniştir, ufuk sandığından daha yakın.
Acıyla geçtiğim yoldan geçiyorsun
Ustası olacaksın içine gerdiğin tellerin
Hangi sızıyla titrer içinde, hangi sesle
Büyür bir aşk, hangi sesle ölür, bileceksin.
Ne zamandı bilmiyorum, yaşadıklarından sana kalan tortu, seni olduğun yere çakan, olduğun yerde fırtına koparan korku, kendi sarmalında döndün, döndün, sanma ki daha dönleyeceksin kalsan da bir yer için, aslında hep gidiyorsun.
Şimdi, acının ormanından geçiyorsun
Her şey bir daha kanasa da
Ne geçtiğin yola ne sana dokunabilirim ben.
Geç meleğim, seninde şarkıların olsun içindeki telleri titreten.
“Acıyla geçtiğim yoldan geçiyorsun
izlerime rastlıyorsun, bıraktıklarıma,
orada, o yolda çekmiştim ruhumu patlatan fitili
benden savrulan parçalar kurusa da,
izleri var hala yolun kenarında.
İzini sür yolun, acının ormanı büyütür insanı
vakit geniştir, ufuk sandığından daha yakın
acıyla geçtiğim yoldan geçiyorsun,
ustası olacaksın içine gerdiğin tellerin
hangi sızıyla titrer içinde,
hangi sesle büyük bir aşk, hangi sesle ölür, bileceksin.
Ne zamandı bilmiyorum.
Yaşadıklarından sana kalan tortu,
seni olduğun yere çakan,
olduğun yerde fırtına koparan korku.
Kendi sarmalında döndün, döndün,
sanma ki daha dönmeyeceksin
kalsan da bir yer için, aslında hep gidiyorsun.
Şimdi, acının ormanından geçiyorsun
her şey bir daha kanasa da
ne geçtiğin yola ne sana dokunabilirim ben
geç meleğim, senin de şarkıların olsun
içindeki telleri titreten.”
Qarabağ Azerbaycandır! Selam olsun...
Ey Han, yüce atalarımız komşularına korku ve nam salacakları bu ülkeye ilk ayak bastıklarında ‘Kara bak!’ diye, dağlara çıktıkça ormanı görüp ‘Kara bağ’ diye bağırmışlar. O günden buranın adı ‘Karabağ’ kalmıştı.
Sayfa 38 - ElhamraKitabı okudu
