Mesut olsak bile hayat, sadece yıpratan hayat, sadece yiyen, yıkan, öldürüp ezen hayat hüküm sürüyordu.
Sayfa 138Kitabı okuyor
İnsan mesut olduktan, sevdikten, sevildikten sonra her şey boştu.
Sayfa 144Kitabı okuyor
Mümkün olmayan şeyi istemek bile bile red olunmaktır.
Niçin?
Ah, niçin ondan hep elinden gelmeyen şeyler isteniyor, hiç onun arzusu sorulmadan, ne kadar mustarip olduğu merak edilmeden niçin ona böyle eziyet ediyorlardı?
Sayfa 123Kitabı okuyor
Fakat onu öldüren, herkesten çok kendisinin kötülüğüydü.
Ah, niçin ondan hep elinden gelmeyen şeyler isteniyor, hiç onun arzusu sorulmadan, ne kadar acı çektiği, çekeceği merak edilmeden niçin ona böyle eziyet ediliyordu?
Sayfa 169Kitabı okuyor
"Yüreğinizdeki sevgiyi israf ediyorsunuz."
"Kalabalık içinde yalnız yaşamak. "
İstanbul'da hayat yok. Diyebilirim ki oradaki halk yaşamıyor, gaflet ve miskinlik içinde uyuşmuş, yalnız bitkisel hayat sürüyor.
Sayfa 4Kitabı okuyor
Sokağa gelince, bugün namuslu bir kadın sokağa çıkma mecburiyetini azap olarak bilir. Çünkü azıcık temiz ve şık oldu mu bütün erkekler tacizkar tavırlar ve bakışlarla kendisini durmadan rahatsız ederler.
Sayfa 30Kitabı okuyor
" Senin, senin için, senin gözlerin için ölüyorum! "
Sayfa 146Kitabı okuyor
Azıcık fedakarlığa razı olmayınca hiçbir şey yapmak mümkün değildir.
Nedir bu insanlıktaki, varlığımızın derinliğindeki tufan, bu çamur, bu fırtına...
Sayfa 113Kitabı okuyor