En son ne zaman cömert davrandığınızı, karşılık beklemeden iyilik yaptığınızı ya da başkalarına destek olduğunuzu hatırlıyor musunuz? Eğer bu soruların cevapları çok uzun zaman öncesine dayanıyorsa bu yazımızdan sonra yeniden bir şeyler yapmaya başlamak isteyebilirsiniz. Yılın son günlerini kendinizi çok daha iyi hissederek uğurlamak ve
Değersizleştirdi
Bu hayatta en çok canım diyenler alıyor canımızı. Hiç acımadan kırıyorlar kalemimizi. Sandalyemizi tekmeleyen celladımız oluyorlar. Tek damla gözyaşı dökmeden asıyorlar bizi dar ağacına.
Hayatımız dediğimiz insanlar çaldı hayatımızı. Onlar hep mutlu oldu çaldığı hayatlarda bize ise ölüm kaldı hayatta. Hiç içleri acımadı, kullanılmış birer mendil gibi fırlattılar bir kenara. İşleri görüldü, sevilmenin verdiği hazzı tadarak yükseldiler, en tepeye çıktılar. Değer verdiklerimiz deşti hep bizleri, değer "siz" "leş"tirdi.
#Uğur Türkkanı
Fedaileri cennete gönderme fikrimi ilk işittiğinde neden sinirlendin? Sence mutlu değiller mi? Onların mutluluğuyla, mutluluğun kaynağındaki hakikatten bihaber biri arasında ne fark var? Aslında ben seni neyin rahatsız ettiğini gayet iyi biliyorum. Sen üçümüzün bildiği şeyleri onlar bilmiyor diye rahatsızsın. Oysa durumları buna rağmen hiç de kötü
Hiçbir şeyin lüzumsuz olmadığı bu dünyada güneş kaplanın, kuzunun, filin, sineğin, akrebin, kelebeğin, yılanın, güvercinin, tavşanın, aslanın, çiçeğin, meşe ağacının, dilencinin ve kralın üzerinde eşit derecede parıldar. Hastalık iyiyi, kötüyü, güçlüyü, zayıfı, akıllıyı, aptalı aynı şekilde vurur. Ne zaman mutlu olacağımız ne zaman acılarla boğuşacağımız belli değildir. Ve yaşayan herkesi aynı son bekler. Ölüm.
Savaşmak zorunda kalırsam, ölüm şu gün ya da bugün gelmiş vız gelir tırıs gider. Çünkü ben ne geçmişte ne de gelecekte yaşıyorum. Benim yalnızca şimdim var ve beni sadece o ilgilendirir. Her zaman şimdide yaşamayı başarabilirsen mutlu bir insan olursun.
Sayfa 106Kitabı okuyor
46. Onları tehdit ettiğimiz azap ve felâketlerin bir kısmını daha dünyadayken gerçekleştirerek, özlemini çektiğin mutlu ve aydınlık günleri sana hemen göstersek de, çetin bir mücâdelenin ardından seni vefât ettirerek mükâfâtını âhirete ertelesek de, o zâlimler açısından değişen hiçbir şey olmayacak; sonuçta azaptan kurtulamayacaklar. Çünkü
Sayfa 268Kitabı okuyor
“Öyle bir gün geliyor ki insan olması gerektiği yerde olmak istiyor. Ama kimi kez yaşamak için intihar etmekten daha çok cesaret gerekiyor.”
Sayfa 68 - MartheKitabı okudu
Sonuçta iki şeyden biri söz konusu:
Ölüm
tam bir yıkım ve bilincin kayboluşu
ya da
söylentiye göre, sadece bir değişim ve ruhun bir yerden ötekine taşınması.
Eğer
Ölüm bilincin tam bir yıkımıysa ve rüyasız derin uykuya benziyorsa, ölüm şüphesiz bir hayır, çünkü geceleyin rüyasız bir uyku çektiğini hatırlar ve o geceyi diğer gecelerle ve günleri onların korkuları, kaygılarıyla, tatmin olmamış arzularıyla, uyanıkken ve uyurken yaşadığı şeylerle kıyaslar ve eminim ki herkes biraz rüyasız geçen gecelerden daha mutlu gündüz ve geceler bulur. O yüzden ölüm böyle bir uykuysa, en azından onu hayır sayacağım.
Eğer Ölüm
bu dünyadan diğerine geçişse ve doğruysa dedikleri, orada bizden önce ölmüş bilge ve aziz kimseler varsa, belki de orada bu varlıklarla yaşamak daha hayırlı olur.
Bir değil yüz kez ölmek isterdim böyle bir yere gitmek için .
Yargıçlar, sizin ve bütün insanların, bence, ölümden korkmaması ve bir şeyi hatırlaması gerekiyor:
iyi insan için ne hayatta ne de ölümde kötülük vardır.
Sayfa 353
Ölüm, eninde sonunda yanına varacak.
