Senin bu ellerinde ne var bilmiyorum göğe bakalım
Tuttukça güçleniyorum kalabalık oluyorum
Bu senin eski zaman gözlerin yalnız gibi ağaçlar gibi
Suların ısınsın diye bakıyorum ısınıyor
Seni aldım bu sunturlu yere getirdim
Sayısız pencerem vardı bir biri kapattım
Bana dönesin diye bir bir kapattım
Sayfa 24 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Pupa Hava, fantastik öykü ( 8. Kısım )
Kız merakını bastıramadı. Yataktan kalkıp hazırladığı mumu alarak, sessiz adımlar atmaya çalışarak toprak ambara gitti. Kimsecikler yoktu. Havadan yapılan pupa yerde öylece duruyordu yalnızca. Pupa, son gördüğünden beri bir kat daha büyümüştü. 130-140 santim olmuştu. Uzunluğu o kadardı. Bütün yüzeyinden yumuşak bir ışık yayılıyordu. Silueti,
Tanık... İnsan psikolojisi için çok önemli bir şeymiş bu biliyor musun? Bir yerde okumuştum, yaşlılar eşlerini kaybettiklerinde en çok bu yüzden depresyona girerlermiş. Çoluk çocuk kendi hayatını yaşıyor, eş dost desen çoğu ölmüş gitmiş, hayatının tanığı bir eşi var onu da kaybediyor. Yaşadıklarının bir tanığı olmayınca, yani yaşadığın anları seninle bölüşecek biri olmayınca, insan psikolojik olarak acı çekmeye başlarmış. Düşününce mantıklı gelmişti çünkü daha küçücük bir çocukken ilk taklanı attığında, salıncağa ilk bindiğinde, okula ilk gittiğinde... Yani senin için önemli bir şeyler olduğunda dönüp anana babana bakıyorsun ya hani, seni görsünler, o önemli âna tanıklık etsinler istiyorsun. İşte orada başlıyor tanık arayışı... Ben tüm bu düşünceler içinde fasulyenin başında oturuyorken, birden tanıksız yaşadığım pek çok hatıra uçuştu zihnimin karanlık dehlizlerine. İçimi yağmur öncesi göğü kaplayan kara bulutlar gibi kara bir yalnızlık hissi kapladı. Doldum, doldum, yağmaya başladım.
Sayfa 59Kitabı okudu
“Bir gezegen görmüştüm, kırmızı suratlı biri yaşıyordu orada. Bir kerecik
olsun çiçek koklamamış, hiç yıldız görmemiş, hiç kimseyi sevmemiş. Sayıları
toplamaktan başka bir şey yapmamış hayatında. Yine de bütün gün senin gibi
‘Önemli bir adamım ben! Ciddi bir adamım!’ der dururdu. Gururundan yanına
varılmazdı. Ama adam değil mantarın tekiydi.”
Sayfa 30Kitabı okudu
“Nasıl biri?”
“Kendini beğenmiş.Sinir bozucu.”
“Yani aynı senin gibi mi?”
“Çok komik.”
Sayfa 55 - Rin-SoujiKitabı okudu
Sende farkettin mi? Az dediğin, küçücük bir kelime. Sadece A ve Z . Sadece iki harf . Ama aralarında kocaman bir alfabe var. O alfabeyle yazılmış on binlerce kelime ve yüz binlerce cümle var. Sana söylemek isteyip de yazmadığı sözler bile o iki harfin arasında. Biri başlangıç diğeri son. Ama sanki birbirleri için yaratılmışlar. Yan yana gelip de birlikte okunmak için. Aralarındaki her harfi teker teker aşıp birbirlerine kavuşmuş gibiler. Senin ve benim gibi...
Bu yüzden belki de az çoktan fazladır belki de az,hayat ve ölüm kadardır. Belki de seni az tanıyorum demek seni kendimden çok biliyorum,demektir. Bilmesem de öğrenmek için herseyi yaparım,demektir. Belki de az hersey demektir. Ve belki de benim sana söyleyebileceğim tek şeydir...
tengo
Senin hakkında her şeyi biliyorum. Söylemedim mi? Neredeyse her şeyi.”
“Fakat bu kadarını senin anlamış olman imkânsız. Tengo’nun adı benim yüreğimden bir adım bile dışarı çıkamaz çünkü.”
“Aomame Hanım” dedi adam. Sonra hafif bir şekilde iç geçirdi.
“Yüreğinden bir adım bile dışarı çıkmaması gibi bir durum, bu dünyada söz konusu olamaz. Dahası Tengo Kavana, şu an tesadüfen mi demeliyim, bizim için hiç de azımsanmayacak anlamı olan biri haline geldi.”
Aomame söyleyecek söz bulamıyordu.
Adam sözlerini sürdürdü. “Fakat doğrusunu söyleyecek olursam bu, yalnızca bir tesadüf değil. İkinizin kaderi yalnızca tesadüfler yüzünden çakışmadı. Sizler, öyle olması gerektiği için bu dünyaya adım attınız. O adımı attığınıza göre isteseniz de istemeseniz de burada üzerinize düşen rolü yerine getirmek zorundasınız.”