Yaşam ölümle lekelenmişse ve ölüm yaşamı reddediyorsa, in sanın oluşunun bir anlamı var mıdır?
Var oluşla ilgili dokunaklı olan şey de budur. Şeyler hayat içerisinde, hayata göre bir ereğe/sona sahiptir. Bu içkin bir erektir. Günümün, planlarımın bir anlamı vardır. Anlamı olmayan, bütündür. O zaman benim hayatım başkaları için bir şey ifade
Sayfa 25 - MonoKL Yay. 1. Baskı: Temmuz 2012Kitabı okuyor
Hatırlamakta ya da yorumlamakta zorlanmıyorum. Hatırlamakta ya da yorumlamakta zorlanmadığıma inanmak istiyorum. Her çocuk gibi, benim de bir yerlerde saklanmış, gizlenmiş masallarım vardı ne de olsa. Her çocuk gibi benim de yitirilmiş, yeniden bulunamamış oyuncaklarım vardı...
Bir insana yeniden inanmak istemiştim... Bir insana, başka umutlarla kurulacak, yaşatılabilecek bir hayal için yeniden inanmayı gereksemiştim. Yanılmayı, aldanmayı, gerçeklerle yüzleşmeye bir kez daha mı tercih etmiştim öyleyse? Bu sorunun yanıtını vermeye kolay kolay yanaşmayacağım, yanaşamayacağım belki de. Birilerini korumanın, korumak istemenin kendini korumak anlamına da geleceğini biliyorum ne de olsa artık.
Sadece korkuyorum, içimde açık kalmış şeylerden korkuyorum, ihtimal dahilinde oraya sızabilecek herhangi bir şeyden. Hafızamda gizli başka varlıklar da var; kemiklerimde, derimin altında da olabilirler. Bu fikir beni dehşete düşürüyor çünkü ele geçirilmiş bir bölge olmak istiyorum. Sınırlarımı kapatmak, davetsiz misafirleri dışarı atmak, işgale direnmek istiyorum. Ama belki de çoktan kuşatma altındayım. Her seferinde aynı şey...
Sınırlarımı kapatmadan önce onları yeniden inşa etmek gerektiğinin farkındayım.
Sayfa 55
Toprak kadar sessiz bir çocuktum. Dilsizliğim doğuştan. Boynumdaki leke gibi. Sesleri, kelimeleri duyuyorum, kelimeleri büyük bir aşkla seviyorum, hiçbir zaman kullanamayacağımı bilmek iyice kutsallaştırıyor onları. Allaha yakarırken, dua ederken dudaklarımda kıpırdanan kelimelerden hiçbir farkı yok hiçbir kelimenin. Benim için bütün
Sayfa 121
Düşünüyordu; ne kadar da keşke birikiyor insanın içinde. Keşke olsaydı ya da yapmasaydım keşke. Bir adım daha atsaydım veya maziye dönebilsem keşke. Yine yeniden çocuk kahkahaları atsam ve sıyrılsam dünyanın buhranından. İnsan daima, ikinci ihtimalin daha güzel olabileceğine inanmak istiyor. Ve bir gün öldüğünde, bir keşke daha kalıyor içinde; bir hayat daha yaşayabilseydim keşke.
Sayfa 165 - Timaş Yayınları, 1. BaskıKitabı okudu
Anayasa
Madde 1: Kampuçya devleti, toprak bütünlüğüne sahip, bağımsız, birleşmiş, barışçı, tarafsız, bloksuz, egemen, demokratik bir devlettir. Kampuçya devleti, Kampuçya'nın işçi, köylü ve diğer emekçilerinin devletidir. Kampuçya devletinin resmi adı "Demokratik Kampuçya'dır.
Madde 2: Bütün önemli üretim araçları, halk devletinin kolektif
Sayfa 160Kitabı okudu
Yeniden inanmak Yaradana huzurla
En son elçisini şahdamar bilmek.
Bir Hun türküsüyle, Selçuklu yüreğiyle
Yeniden Türklüğe eğilmek.
"Bu öyle bir şey ki... Nasıl anlatsam!.. Bu, birbirine benzeyen günlerin içinden ansızın çıkıveren bir rüzgârın her şeyi değiştireceğine inanmak gibi; bu, yağmurun yumuşak yeşilini, çiçeklerin kırılganlığını, baharın kışkırtıcılığını yeniden hissetmek gibi...''
Sayfa 16Kitabı okuyor
..başına böyle korkunç bir olay gelmiş biri olarak, içimde O'na karşı bırakın sığınma arzusunu, en ufak bir isyan, bir itiraz hissi dahi taşımıyorum.
Ama bu kayıtsızlık, bu hiçlik gibi içimi kemirip duran şey, zamanla canımı yakmaya beni huzursuz etmeye başlamıştı.
Yeniden, bir çocuk gibi inanmak istiyordum Allah'a.
Sayfa 16Kitabı okudu
Karanlığın Çağrısı Ya senden çok uzak olmalıydım Aramızda asilmaz engeller olması muhtemel Büyük dağlar,derin denizler olsun. Sana vermeyen güç yetmemeliydi Dikkatsizliğimin butun hincini uzaklıklara yukardaydım Dagda yanan bir çoban atesi gibi Gökte bir yıldız gibi Seni görmeli Seni yaşamalı ve senden çok uzaklarda olmalıydım Biliyorum güzelligin
Benim istediğim küçük bir olasılığa, bir kez daha inanmak galiba daha çok. Küçük bir olasılığa, günün birinde, gizine girmeyi yeniden denemek isteyebileceğim bir hikâyenin yolunu açmak için, bir kez daha inanmak... Ertelediğimiz, hep ertelediğimiz, o özlemler adına, oralarda beklettiğimiz o günler adına göze aldığımız o oyunlar düşünüldüğünde hiç de fena sayılmaz... O umut kırıntılarının ardından gitme duygusunu yaşamak, yeni bir güne, bir güne daha sarılmak için hepimize gerekliydi sonuçta...
Yalnız yaşamak sonsuz bir karanlıktı, ama hayatın yeniden başlayabileceğine inanmak gerekiyordu, hayat bir aşkla ve mutlu bir aile içinde yeniden dirilebilirdi.
