"Gökyüzünden beyaz bulutlar geçiyor ve ben burada yazı yazmak zorundayım. Neden hassasım bulutlara karşı… Burada baharı hissedemiyorum, rahatsız ediyor bahar beni.”
İsviçreli yazar Robert Otto Walser in (1878-1956) Tanner Kardeşler, yazarın hayat hikayesine göz attığımda benzerlikleri dolayısıyla otobiyografik bir kitap olduğunu rahatlıkla ifade edebilirim.
Simon Tanner; romanın başlarında hayatta hiçbir hırsı olmayan, sorumsuz, yüzeysel, tembel hayata ve insanlara karşı teslimiyetçi ve kabullenici aylak bir karakter olarak okuyoruz. Ama okumaya devam ettikçe Simon ın aslında hepimizin aklımızdan geçen ama uygula(ya)madığımız, asla özgürlüğünden ödün vermeyen, yargısız, sevgi dolu yüreğine, doğaya, insanlara ve yaşama karşı olan saygısına hayran olarak, kendimizi de sorgulayarak, bu büyülü ve etkileyici satırların arasında kayboluyoruz.
Kurgu ve diyalog neredeyse hiç yok, tüm karakterlerin konuşmaları ya da düşünceleri sanki hep Simon a ait gibi. Proustvari uzun betimlemeler, kurgudaki atlamalar, paragrafsız sayfalar kitabın edebi kalitesinden bir şey kaybettirmiyor.
Düzene uyum sağlamayı reddeden, doğaya tutkun, kariyer ve başka insanların gözünde nasıl görüneceğini umursamayan bir Tutunamayan olan Simon Tanner’in hayata bakış açısını anlatırken, okuyana da kendi hayatını da, sorgulamasını sağlayan bu kaliteli edebiyatın ürünü olan bu kitabı da yazarı da çok severek, okudum. Çok tavsiye.
“Sis ve kar bizi güneş ve renklerden daha az büyülemez…”
Honore de Balzac'ın kısa; ama çok anlamlı bir hikâyesinden bahsetmek istiyorum: 
Efendi Cornelius. 
