Tüketici gıdalar konusunda fazla bilgili deği. Bilgilendirilmiyor. Örneğin... Patatesten soğana, maruldan ıspanağa hatta baharatlardan ete kadar yiyeceklerin belli oranda radyasyon verilerek raf ömürlerinin uzahldığını kaç tüketici bilir? Etiket üzerindeki radyasyon verilmiş anlamındaki yeşil rengindeki "radura" işa retini kim anlar? Türkiye'de gıdaların radyasyona tabi kılınmasıyla ilgili "Gıda Işınlama Yönetmeliği" 6 Kasım 1999'da sessiz sedasız yürürlüğe girdi. Gıda ışın lanmasında Gamma-Pak şirketi ilk ve tek onay almış şirket durumunda. Şirketin sahipleri Nevzat Yalçıntaş'ın oğulları (İstanbul Ticaret Odası Başkanı) Murat ve Mehmet Yalçıntaş ile çocukların dayısı Memduh Üretmen. "Az radyasyondan bi şey olmaz" sözü bana hep Çernobil faciasından sonra "çayda radyasyon tehlikesi yok" diyerek çay içen dönemin ANAP'lı bakan Cahit Aral'ı anımsatır!
Bir de ideolojik renk buluyor: Yeşil...
- Yeşil komünist...
Böylece komünistler, "kızıl" ve "yeşil" olmak üzere ikiye ayrılıyorlar. Ya komünistliğin, başka renkleri de varsa? Örneğin sarı komünist, kahverengi komünist, vişne çürüğü komünist, çağla yeşili komünist, eflâtun komünist, siyah komünist, beyaz komünist oluyorsa, işin içinden çıkmak güçleşecek...
Dr. Adnan Bütün kabine toplantılarında bulunmaya mecbur oluyor, bundan başka da Mustafa Kemal Paşa’nın çağırdığı hususî toplantılara gidiyordu. Bu günlerde, nadiren gece yarısından önce gelir, bazan da sabahın beşlerine kadar dışarıda kalırdı. Mustafa Kemal Paşa’nın anormal denilecek bir enerjisi olduğu için, sabahleyin uyurdu. Fakat, Dr. Adnan
Çamlıca da bir ay gördüm; senindi
Birden o nazenin yüzüne indi
Gözlerinin yeşil denizlerinden
Gülümserdin; has bahçeye dönerdim
Bir zamanlar bulutlardaydı başım
Bir zamanlar sevdalı bir fenerdim
Sabah yalınayak kıyılarında
Avuçlardım doğuşunu güneşin
Akşamları gemilerden kovulur
Hayalini düşürürdüm izime
İ sapsarı, günbatımında yanan
Saçlarınla sarılırdın yüzüme
Dünya bize zindan, dünya bize dar
İstanbul olsaydın, ben de gökyüzü Öylece dursaydık sonsuza kadar
Ben hangi mimarım, bilseydin eğer
Bir lūgat yanmazdı böyle ansızın
Eriyip akmazdı kanda cümleler
Dokun, ah süzülsün alevlerinden
G
Heceler kurusun dudaklarında
Harflerinde beni bekle ve ısın
Yedi saray kurdum yedi tepede
Her gün birisinde uyanmalısın
"Ölmek evlaydı. Ama insan ikiye bölünse bile ölmeyebiliyordu. Ağır yaralı olarak yaşamaya devam ediyor, işin kötüsü kendinde son darbeyi vuracak gücü bulamıyordu. Ölmek isteyip de ölememek korkunçtu."
Sayfa 23 - Can Yayınları
Ölmek evlaydı. Ama insan ikiye bölünse bile ölmeyebilirdi. Ağır yaralı olarak yaşamaya devam ediyor, işin kötüsü kendinde son darbeyi vuracak gücü bulamıyordu. Ölmek isteyip de ölememek korkunçtu. Daha önce de başıma gelmişti. Antidepresanlar aklımı başımdan uzaklaştırmak için ihtiyacım vardı.
Sayfa 23 - Can, 27. BaskıKitabı okudu
Ne demiş şair? Yaşamak şakaya gelmez/ büyük bir ciddiyetle yaşayacaksın/ bir sincap gibi mesela/ yani yaşamın dışında ve ötesinde hiçbir şey beklemeden/ yani, bütün işin gücün yaşamak olacak.
Sayfa 254Kitabı okudu
Açık bir kitapla sahilde dolaşan adamın yeşil yüzünde korku ve şaşkınlık ifadesi vardı, ama korkunun kaynağı belirsizdi henüz... Kuzey Alman peygamberi korkuyordu: İlk varoluş buydu işte. Ama artık alanın da işin içine girmesi gerekiyordu, bulutlar gelmeliydi, karşılaşma yeterince efsanevi olmazdı yoksa, gökyüzünde bir esinti ve dalgalanma göründü böylece, gece uzak değildi. Ürken hayvanların çığlıkları ise hâlâ eksikti: Bunların resmi nasıl yapılabilirdi?
Sayfa 474Kitabı okudu
Geride kaldı Maltepe
Topağacın dibindeydim
Ötede bir gıdım bulut
Yeşil bir tepsi içindeyim
Bakmayın uzun oturduğuma
Ben bir işin peşindeyim...
"...Söylediğine göre bu dramda, en büyük dileği hayatın kendisine yeşil bir balık kutusu bahşetmesi olan biri varmış; hani şu balık tutanların olta iğnesi, misina ve balık yemini muhafaza ettikleri yeşil, metal kutulardan. Bu insan yaşlanıyor, ömür geçip gidiyor; ta ki nihayet bir gün tanrılar insafa gelip ona bir balık kutusu bahşedene dek. Sonra oyuncu, elinde uzun zamandır beklediği hediyeyle sahnenin kenarına geliyor, kutuyu uzun uzun inceliyor ve derin bir üzüntüyle şöyle diyor: Bu tam yeşil değil."
Sayfa 187Kitabı okudu
