Son defa bakıyorum gibi seyrediyorum bu ağacı. Bu gökyüzü benim. Ama tam da bu noktadan son defa izliyorum kara bulutları. Çimen kokusunu hissediyorum. Hemen yanında durduğum gül çimeninin kokusu da karışıyor bu kokuya. Bulak sesi. Arı vızıltıları. Yanımdan geçen, kovanına giden her arının kanat çırpışlarının sesi ürpertiyor beni. Son defa gibi...
Haziran Ayı Hikaye Etkinliği
"Gerçeği bilenler ile onu sevenler hiçbir zaman eşit değildirler."
Gerçeği bilenler mi,yoksa onu sevenler mi? Eşit
Çocukluğundaki günlerini düşününce içine sıkıntı çökerdi. Sıcak öğle sonraları,ipe dizilmiş çamaşırlarının kurtulduğu bomboş sessiz sokaklar,dilleri dışarda bitkin dolaşan köpekler,sinek ve arı vızıltıları... Uyumak
Pırıl pırıl acayip kuşların sesi, arı viziltilari, hatta dört köşe kayalarda ki yuvalarına dönen martıların çığlıkları bile daha az duyulur olmuştu.
Ne kızılçamları okşayan ılık yaz meltemleri ne yosunlu taşlara çarparak ahenkli sesler çıkaran suyun şırıltısı ne o güneşli günde uçuşan kelebekler ne de havayı dolduran arı vızıltıları huzur veriyordu.
Keşke bu sesleri duyabilsek sürekli..
Akşam yavaşça yanaşmaktaydı adaya. Pırıl pırıl acayip kuşların sesi, arı vızıltıları, hatta dört köşe kayalardaki yuvalarına dönen martıların çığlıkları bile daha az duyulur olmuştu...
Okulla ilgili işlerde çok geri kalmıştım, yazılacak çok fazla ödev vardı, sınavlar da yaklaşıyordu ama yinede gençtim ben, çimenler yemyeşildi, havada arı vızıltıları vardı ve ölümün kıyısından daha yeni dönmüştüm, güneşe ve havaya geri dönmüştüm. Artık özgürüm; kaybettiğimi sandığım hayatım, tarifsiz bir değer ve tat kazanmış bir halde önümde uzanıyordu.
Okulla ilgili işlerde çok geri kalmıştım, yazılacak çok fazla ödev vardı, sınavlar da yaklaşıyordu ama yine de gençtim ben, çimler yemyeşildi, havada arı vızıltıları vardı ve ölümün kıyısından daha yeni dönmüştüm, güneşe ve havaya geri dönmüştüm. Artık özgürdüm; kaybettiğimi sandığım hayatım, tarifsiz bir değer ve tat kazanmış bir halde önümde uzanıyordu.
Tek başıma uzun yürüyüşlere çıkıyor, Kuzey Hampden'a geçip oradan Battenkill Nehri'ne kadar iniyordum. Kuzey Hampden'daki, yaşlı bir ana oğul olan sahiplerinin 1950'lerde yazılmış çok ünlü ve neredeyse bütün antolojilerde yer alan korku hikâyesine ilham kaynağı olduğu söylenen şu küçük köy bakkalına gidip bir şişe şarap almaya, sonra nehrin kıyısına inip bu şarabı sona kadar içmeye, ardından da gün boyu o ışıl ışıl parlayan altın sarısı sokaklarda sarhoş sarhoş dolaşıp zaman öldürmeye bayılıyordum. Okulla ilgili işlerde çok geri kalmıştım, yazılacak çok fazla ödev vardı, sınavlar da yaklaşıyordu ama yine de gençtim ben, çimler yemyeşildi, havada arı vızıltıları vardı ve ölümün kıyısından daha yeni dönmüştüm, güneşe ve havaya geri dönmüştüm. Artık özgürdüm; kaybettiğimi sandığım hayatım, tarifsiz bir değer ve tat kazanmış bir halde önümde uzanıyordu.
Sayfa 508Kitabı okudu
"Okulla ilgili işlerde çok geri kalmıştım, yazılacak çok fazla ödev vardı, sınavlar da yaklaşıyordu ama yine de gençtim ben, çimler yemyeşildi, havada arı vızıltıları vardı ve ölümün kıyısından daha yeni dönmüştüm, güneşe ve havaya geri dönmüştüm. Artık özgürdüm; kaybettiğimi sandığım hayatım, tarifsiz bir değer ve
tat kazanmış bir halde önümde uzanıyordu..."
Sayfa 508 - PegasusKitabı okudu