Arif Olan Anlar sözün özünü.
Özünü bilmeyen bilmez ki sözünü.
Sözünü bilmeyene güvenir misin söyle?
Bir gönle girmeden Hakk'a varmak olur mu öyle.
Bil kendini, bul kendini, özünü, yaradılış gayeni.
Aşk ile nur ile İlim, irfan, Furkan ile ille de edep ile
Gel kendine, sor Rabbine.
Bilmeyenler ne bilsin Senin halin nicedir.
Bilenlere selam olsun, Hakk'ın divanı yücedir.
Yaz Şâirim Yaz
Şairim kalemin daim olsun ilhamın geldikçe durma yaz/
Anlamayan olur, olsun boş ver, üzülme sen anlayana yaz/
Arif olan anlar, senin Mısralarının Dili bağırır avaz avaz/
Yaz şairim, iyiyi kötüyü, İlmi cehaleti, Hakkı, Hakikatı yaz/
Doğruya söyleyene ibret için gör bak dokuz köyden kovarlar
Sureti Hakk'tan görüneni her daim baş köşeye koyarlar
Bazıları ne yapsan da anlamaz, anlar inanın taş duvarlar
Bu dünya sınav dünyası hiç te kolay kazanılmıyor sınavlar
KK
Gönül sırrıdır aslında yüze yansıyan.
Bazı gülüşlerin tarifi yok, arif olan anlar..
[ Güven Taşdemir ]
Hz Mevlana ...
Hazret-i Mevlânâ Eğitim Vadisinde Henüz Otuz Küsür Yaşlarında İken Zâhiri Bilginin Zirvesine Yaklaşır. Alacağı Mesafe Neredeyse Kalmamış Gibidir. Tam O Sıralarda Karşısına Sır Dolu Esrarengiz bir Derviş Çıkar :
Şems-i Tebrizî.
Elini öpüp kaybolur.
Daha sonra tekrar gelir ve öyle bir sual sorar ki, kitapların satırları cevaptan habersizdir.
Bu zamanda en çok ihtiyaç duyduğumuz kimseler, halden anlayanlardır. Anlatabilmekten ziyade, anlayabilmektir marifet. Herkes uzun cümleler kurmayabilir. Bir Ahhh der derinden, Arif olan anlar inceden. Halden anlayanlar eksik olmasın inşaallah ömrümüzden..🤲🏻
seni kendime bağlayacak ,
kendimi sana sevdirecek ,
çok kelime bilmem ben . . .
" içimden geçen her şeydesin"
derim , susarım . . .
arif olan anlar . .
An'a misafiriz
Biz an'a, bedene,misafiriz, bir andan başka bir ana geçerken ne biz eski biziz, ne o an aynı an, her şey başlıyor ve bitiyor. Aynı anda birbirimizi düşünebiliriz sonra biter o an, başka an yine düşünürüz, saate bakarsın o anda biter. Her gün yürüdüğün yol bile başlıyor bitiyor, hayat ve ölüm gibi.
Yağmur yağıyor seni düşünürken, yağmur da bitiyor, sen de ben de, hiçbirimiz o anki biz değiliz.
Zaman çok değerli, farkında olabilsek.
Musibet bela da , an'a misafir, tüm duygu düşünce ve eylemler, geliyor ve gidiyorlar.
Geçici bir dünya.....
Kahır lütfun içinde, lütuf kahırın içinde gizli, hepsi misafir olur gider, Arif olan anlar sadece. Hepsi bir gün seni, sen de bu dünyayı terk edeceksin.
Atasözü, Deyim, Söz Sanatları
_Türk savaşır, rus sevişir, yunan düşünür, arap da masal anlatır. Yunan
_Araplar kadar güzel masal uyduran, Farslar kadar güzel anlatan, Türkler kadar da bu masala inanan 2. bir millet yoktur. Azeri
_Bir yanlışı haklı çıkarmaya çalışmak, onu iki kat büyütür. Fransız
_Cahiller, okumuşların cevaplayamayacağı soruları sorarlar. İran
_Yılan
Oluruna bırakmak
TDK, "oluruna bırakmak" sözünü şöyle açıklamış: İşi belli bir amaca göre değil, kendi akışı içinde yürütmek. Sonucu önemsemeyerek bir işin yapılabildiği, olabildiği kadarıyla yetinmek. Bu sözün kardeşi "oluruyla yetinmek", elde olanları yeterli bulmak, kanaat etmek anlamında kullanılır. "Oluruna bakmak" da
bir işin yapılabilirliğini araştırmak, yapmaya çalışmaktır.
Hayatın doğal akışı, zaman ve elimizdeki imkânlar... Zorlamayla hiçbir şey olmaz. Yaşayarak neler neler göreceğiz. Olağanı beğenmeyen insanlar olağanüstü bir hayat arzuluyor. Günün sonunda da olağan dışılıklar... Ama insanın başına gelen veya gelebilecek hiçbir şey olağan dışı değildir. Bu seferki mesajı Sıla'nın "Oluruna Bırak" adlı şarkısının sözleriyle vermek istiyorum. Arif olan anlar.
"Söz bitsin, biz devam edelim
Sessiz kalalım yine, uzlaşalım
Güz bitsin, biz bayram edelim
Susuz kalalım yine, aç kalalım
Ayrılıklar değişmez, bütün aşklar aynıdır
Hayat herkese hem iyi hem de kötü davranır
Oluruna bırak, her neyse geçer
Hayata zulmedip üzülmeye mi değer?
Oluruna bırak, her neyse geçer
Gün doğsun hele bir, üzülmeye mi değer?
Üzülmeye mi değer?"
Zeki KARA
yazimakinesi.net