ㅤNaoki Urasawa, Osamu Tezuka'nın yaratmış olduğu Astro Boy mangasının içinden bellirlediği bir senaryoyu alıp onu kendince yeniden şekillendirmiştir. Manga kapaklarında zaten bu iki mangakanın ismi yazıyor. MyAnimeList'te Pluto mangasının Story&Art kısmına Urasawa yerine Story kısmına Osamu Tezuka, Art kısmına Urasawa yazılmış.
“Özlem, bütün dünyanın grileşmesidir:
herşeyin renksiz bir arkaplan haline gelerek,
yalnızca o geçmiş rengin, bütün dünya içinde tek renk olarak görülmesi- bütün dünyaya ancak onun renk verebilmesi…”
Yüzün yakın çekiminde bütün arkaplan bulanıklaşmaktadır. Dünyanın kaybına sevk etmektedir. Yakın çekimin estetiği bir toplumu yansıtmaktadır ki bu toplumun kendisi bir yakın çekim toplumu olmuştur. Yüzün kendisi yakalanmış görünür ve kendi kendisine refere eder. Artık dünyayı içermez, yani artık ifade edici değildir. Selfie işte tam da bu boşluktur, ifadesiz yüzdür. Selfie bağımlılığı "Ben"in iç boşluğuna işaret eder. "Ben" günümüzde kendisini tanımlayabileceği, ona sağlam bir kimlik verebilecek ifade biçimlerinden çok yoksundur. Günümüzde sabit kalan bir şey yoktur. Bu istikrarsızlık "Ben"i de etkilemiştir ve sabitliğinden etmiştir, onu eminsiz kılmıştır. Bu güvensizlik, kendi etrafındaki korku Selfie bağımlılığına itmektedir ve hiçbir zaman rahat vermeyecek olan "Ben"in başıboşluğuna götürmektedir. İç boşluğunun karşısında bu Selfie öznesi beyhude yere kendisini üretmeyi denemektedir. Selfie benliğin boş biçimidir. Boşluğu üretir. Ne narsist kendi kendine delice bağlanma ne de kibir Selfie bağımlılığını çıkaran şeydir; fakat iç boşluk bunu üretir. Burada sabit, kendi kendisini seven narsist bir "Ben" yoktur. Daha ziyade bir negatif narsizm söz konusudur.
"Belki de gelecekte bu teorilerin tersi ispatlanabilecek. Ama bu yüzyılın iki büyük kozmolojik keşfi, Hubble Yasası ve kozmik mikrodalga arkaplan ışıması gösteriyor ki günümüzde büyük patlama evrenin başlangıç noktasını bulmak için yapılan en makul açıklamadır."
Özlem, bütün dünyanın grileşmesidir:
herşeyin renksiz bir arkaplan haline gelerek, yalnızca o geçmiş rengin, bütün dünya içinde tek renk olarak görülmesi -
bütün dünyaya ancak onun renk verebilmesi...
Özlem, dünyaya rengini veren griliktir.
Özlem, bütün dünyanın grileşmesidir:
herşeyin renksiz bir arkaplan haline gelerek, yalnızca o geçmiş rengin, bütün dünya içinde tek renk olarak görülmesi -
bütün dünyaya ancak onun renk verebilmesi...
Özlem, dünyaya rengini veren griliktir.
kurgu beni tatmin edemedi ama yine de uzun uzun inceleme yazmak değil sadece tek bir noktaya değinmek istiyorum: kötü karakterin kötülük yapma motivasyonuna.
kötü kraliçenin kötü olma motivasyonu öyle zayıf ki, daha doğrusu öyle zayıflatılmış ki. peri kraliçenin kötülük motivasyonu salt türcülük olsaydı mesela, bu beni daha çok tatmin ederdi ve de üstelik yazar için de eğer kurguya yedirebilseydi türcülük daha iyi bir malzeme olurdu. bir ara konu buraya kayacak gibi oldu ama sonra bir baktım, kız kardeş dramı okuyorum. kötü kraliçenin kız kardeş dramı gereksizdi ve aslında türcülükten daha sığca bir motivasyondu. perileri hapsedip perilere kendi eziyet eden peri, insanlar perileri sevmiyor diye zırlayıp duruyor. bunun yerine insanlardan haz etmeme sebebi insanları hayvandan farksız, düşük bir tür olarak görmesi olsaydı, insanlar bizi sevmiyor diye ağlayıp durmasaydı daha iyi olmaz mıydı? kötü kraliçe karakterine daha uygun olmaz mıydı? böyle insanlardan sevgi dilenen bir karakter olmuş, salt zalim ve karanlık bir karakter olmaktan çıkmış.
her türlü kusuru geçebilirim ama kötü karakterlere fazla dramatik olduğu için aptalca, sığca bulduğum böyle arkaplan hikayeleri yazılınca katlanamıyorum. doğası kötü olduğu için kötü, beyni yıkandığı için kötü, zihniyeti kirli olduğu için kötü... bu sebepleri dram dolu arkaplan hikayelerine tercih ederim.