Ego-libido ve obje-libido arasında zıtlık var. Biri çalıştıkça öteki tükeniyor. Obje-libidonun en yüksek gelişmi aşık olma durumunda görülüyor yani kişi obje-kateksisi için kendi kişiliğinden vazgeçiyor gibi göründüğünde. Bunun tam tersi durumu paranoyağın 'dünyanın sonu' fantezisinde (ya da öz algısında) görüyoruz.
Açıklama:Bu 'dünyanın sonu' fikrinin iki mekanizması var, birinde tüm libidinal karteksis sevilen objeye gidiyor, diğerinde hepsi egoya gidiyor.
İlk gençliğinde bu romanı okuduğunda beğenmiş ama bu kitabın niçin gençler arasında bir intihar salgınına yol açtığını anlayamamıştı.Oysa şimdi anlıyordu. Demek ki romanın derin anlamını kavramak için sırılsıklam aşık olmak gerekiyordu.Artık kendisi o durumdaydı. Günün ve gecenin her anında Nadia vardı. Okulda ders verirken onu düşünüyor, keman çalarken onun yüzünü hayal ediyor, her gece yatağa "İyi geceler sevgilim" diyerek giriyor ,sabah "Günaydın Nadia "diye kalkıyor , onsuz geçen her anını güçlükle katlanılması gereken kayıp saatler olarak görüyordu.