“Kadın gözlerini yummuş, o düşlerin parıltıları içinde yüzüyordu. Eğer yummasaydı gözlerini, erkeğin yüzünü geren sinsi gülüşü ve bakışlarındaki alaycı ifadeyi görürdü.”
Sayfa 195 - İnkılap ve AKA KitapevleriKitabı okudu
Gece Fısıltıları
Dokunmak gerek gökyüzünün ücra köşelerine
Alışmalı gecede konuşulanlarla yaşamaya
Belki de duvarlara anlatılmalı bazı sırlar
Ziyaya uğratılmadan yaşatılmalı bazı gerçekler.
Kalem susturulabilmeli bazen
Ruh yalnızlığına gömülmeli belkide
Kalpten akan aşk seli kurutulabilmeli
Duraklar konulmalı hayatın ücra köşelerine
CG
...Ta yerin altından, ilerleyen ve gerileyen dalgaların sağır gürültüsü, küçük piyanolar, aşk fısıltıları, kanat çırpışları, şıpırtılar, hülasa bilinmeyen varlıkların, yalnız günün bu saati yaşayan, akşamla gecenin arasındaki geçiti doldurduktan sonra kim bilir hangi sedef kabuğunda, balık pulunda, kaya çukurunda, ay ve yıldız aksinde uyuyan binlerce varlığın sesleriyle kenarları pul pul, akisleri renkli büyük davetler onu çağırırdı. Nereye çağırırlardı? Mümtaz bunu bilseydi, belki bu davete koşardı. Çünkü suyun sesi, aşkın, ihtirasın sesinden kuvvetlidir. Karanlıkta su sesi insanın içindeki ölüm mayasının dilini konuşur.
Sayfa 35 - Dergâh YayınlarıKitabı okudu
Doktor bey :
Sevildiğini hissedebiliyor musun dedi:
Doktor bey sevilmek nasıl bir şey dedim; bilmediğim, tatmadığım, hissetmediğim, uzaktan dahi olsa göremediğim bir şey hakkında nasıl bir cevap verebilirim sana dedim
insanın tatmadığım bir şey hakkında nasıl bir beyanı olabilir diye ekledim.
Doktor bana tattığım duyguları sor hisleri sor;
Neden genç ruhlarının bütün ilgisi geçmiş
tarihlerin, dönemlerin ve geleceğin belirsiz zamanları üzerinde yoğunlaşıyor? Bütün o masallarda, hikayelerde, tarihsel rivayetler ve
deneyimlerde neyi arıyorlar? Son derece basit biçimde basılmış o ucuz kitapların sayfaları arasında neyi bulacaklar? Neden göç, katliam, gidiş, ayrılık, keder, acı, ölüm, dilek, umut, heyecan ve mücadele sözcükleri bu
kadar ilgilerini çekiyor? Neden çaresiz kadınların soğuk bakışları, ezilen adamların alın teri, yoksul çocukların ağlaması, yaşlı seslerin ezgileri, umutsuz kalabalıkların muhalif fısıltıları, perişan insanların haykırış ve
isyanları bu derece güçlü biçimde etkiliyor onları? Ya savaş, mücadele, direniş, başkaldırı ve devrim gibi şeyler hakkında sağdan soldan toplama, yarım, eksik, ama dalga dalga üstlerine doğru yürüyen yeni düşünceler?
Neden tok ve zengin ailelerden gelmelerine rağmen bu düşüncelere bu kadar açık olabiliyorlar? Neden akılları fikirleri her zaman uzak, bilinmeyen yerlerde, tehlikeli gidişler ve yolculuklarda? Ruhlarının aradığı şeyler nerede? Uzakta mı, yakında mı? Yolculukların
sonunda mı? Belki de hiçbir yerde, belki de onlar bir düşün peşindeler sadece...
İlk uyanış
Neden çaresiz kadınların soğuk bakışları, ezilen adamların alın teri, yoksul çocukların ağlaması, yaşlı seslerin ezgileri, umutsuz kalabalıkların muhalif fısıltıları, perişan insanların haykırış ve isyanları bu derece güçlü biçimde etkiliyor onları?
Monster
His little whispers.
Onun küçük fısıltıları;
Love Me. Love Me.
Sev beni , sev beni,
That's all I ask for.
İstediğim herşey bu
Love Me. Love Me.
Sev beni sev beni
He battered his tiny fists to feel something.
Wondered what it's like to touch and feel something.
Birşeye dokunmanın ve hissetmenin ne olduğunu merka ederek ufacık yumruklarını
Ne güzel tasvir
Bazen de daha ilerilere, denize çok yukarıdan bakan kayalıklara kadar gider, orada yosun bakışlı uçurumun kenarında, durulmuş suyun yeşil ve somakî bir ayna gibi akşamın son ganimetlerine açılışını, bir anne rahmi gibi bu ışık parçalarını alışını ve yavaş yavaş onların üstüne kapanışını, örtülüşünü seyrederdi. Ta yerin altından, ilerleyen ve gerileyen dalgaların sağır gürültüsü, küçük piyanolar, aşk fısıltıları, kanat çırpışları, şıpırtılar, hülâsa bilinmeyen varlıkların, yalnız günün bu saati için yaşayan, akşamla gecenin arasındaki geçidi doldurduktan sonra kim bilir hangi sedef kabuğunda, balık pulunda, kaya çukurunda, ay ve yıldız aksinde uyuyan binlerce varlığın sesleriyle kenarları pul pul, akisleri renkli büyük davetler onu çağırırdı. Nereye çağırırlardı? Mümtaz bunu bilseydi, belki bu davete koşardı. Çünkü suyun sesi, aşkın, ihtirasın sesinden kuvvetlidir. Karanlıkta su sesi insanın içindeki ölüm mayasını dilini konuşur.
Sayfa 35 - Dergah
Ne doymaz bir varlıktır insan. Ulaştığı her tatmin yeni bir arzunun tohumudur.
Sayfa 117
Sevmek, yüreği hiç bilmediği yerlere götürür. “Aşk, tanımadığımız birine sahip olmadığımız bir şeyi vermektir.” Ebediyetin ruha değdiği, zamanın akmadığı o geniş ana taşır kişiyi. Aşk kendinden gitmektir, bazen kendine gitmektir, bazen yolda kaybolmak. “Gitmek daima aşina olanın bir parçasını; yabancı olan, aşina olmayan ve önceden kesinlikle bilmediğimiz bir parça için, bir yer için, yaşamın bir parçası için terk etmektir. Gitmek söz konusu olduğu zaman bizi bekleyenin ne olduğunu asla bilemeyiz” der Jean-Luc Nancy. Sevdiğimize göç ederiz. Sevdiğimizin yüzünde kendi hikâyemizi yeni baştan yazmak isteriz. Sevilen insan hayatını kaderin salvolarına karşı direngen bir ruh, kendi yatağını deşen muzaffer bir nehir gibi yeniden yazar. Madem bir âdemoğlu onu sevilmeye değer bulmuştur bu karanlık dünyada, boşuna yaşanmış bir ömür olmayacaktır hayatı. Başı sıkıştığında, boğulacak gibi olduğunda onu kurtaracak bir can simidi, tökezlediğinde yaslanacağı bir koltuk değneği vardır artık. Sonra birden kendimizi seyrettiğimiz o ayna kırılır. Aynanın ardındaki sır dökülür. Ardını gösteren bir cam, sevgilinin bütün kusurlarını serer ortaya. İşte en zoru burası. Yaşadıklarımın bir serap, kocaman bir yanılsama olduğu gerçeğiyle nasıl baş edeceğim? Bu bensem, o sırılsıklam âşık kadın da kimdi? O buysa, bir deniz feneri gibi bana kalbimin yolunu bulduran o adam kimdi? Şimdi payımıza ıstırap düşüyorsa, bizi kanatlandıran o sevinç nereye buharlaştı? Aşkın fısıltıları hangi bilinmez âlemde izini kaybettirdi?.
Kemal Sayar