Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.24
Kitabı beğendim mi? Bilmiyorum. Konusu ve karakterleriyle ilgili hiç bir problemim yok. Bazı yerlerini eğlenceli bile buldum. Ancak beni rahatsız eden çok fazla argo kelime vardı. Hoşlandığım, centilmen, hoş ve kibar bir karakterin mahalle serserileri gibi ağzında küfür olduğunu görmek itici geldi. Kadın karakterin pervasızlığı Josh ve Hazel'in Sevgili Olamama Rehberindeki Hazel'le kapışır. O denli rahatsız ediciydi. Çevirmenin biraz daha üstü kapalı yazdığında daha çok sempati toplayacağının garantisini verebilirim çünkü karakterler iyiydi, gerçekten iyiydi. Sevilesiydi ve sevimliydi ama kullandıkları dil... Bu gerçek hayatta bile beni bir insandan soğutmaya yeter. Kaldı ki, kitaplarda oldukça açık görüşlü ve geniş bir yapıya sahibim. Ama bazı şeyler zihnimde onaylanmadın mı, onaylanmıyor işte. Yayınevine buradan iki tavsiyem var: kitabın çevirmenini ve kapağını değiştirsinler. Bu kadar cinsellikle dolu bir kitabın çizgi film kapağına sahip olması aldatıcı ve sinir bozucu. Yetişkin bir insan olarak kapağa bakınca bir çok kitaplarda çocuk kitabı okuyormuş gibi hissediyorum. Bir de onları çocuk kitabı sanacak ergenleri düşünün.
Sözün kısası argo kelimeler sizi rahatsız etmiyorsa ve ikili sahnelerdeki cinsellikle ilgili sınırlarınız yoksa bu kitabı eğlenceli bulacağınıza eminim.
Son kitabı olan Miras ile güzel bir evrene daha veda ettik.Seri genel olarak güzel.Yazar evreni epey ince bir şekilde düşünüp yaratmış.Çok komplike bir seri değil o yüzden epik fantastiğe başlamak isteyenler için kesinlikle tavsiye ederim.Sadece sabırsız olduğunuz bir zamanda okursanız -benim gibi- biraz sıkılabilirsiniz.Çünkü detaylı bir anlatıma
Lou Andreas-Salomé - Arayışlar
@isbankasikulturyayinlari
°
"Hayatta her şeyin bir bedeli var, en fazla da mutluluğun."
°
Herkese selamlar kitapsever dostlarım . Yeni bir yazarla tanışmanın mutluluğu içerisindeyim. Uzun zamandır merak ettiğim bir kitaptı .
°
Lou Andreas-Salome, dünyadaki ilk kadın psikanalist. Nietzsche’nin evlilik
James Tiptree Jr. - Uzaktan Kumandalı Kız
@ithakiyayinlari
°
"Kocaman bir yalan ve çöp girdabı dönüyor da dönüyor, büyüyor da büyüyor ve hiçbir şeyin değişeceği yok. İnsanlar çok geç olmadan uyanmazsa yakında işimiz bitecek."
°
“Tiptree, yazıda ve üslupta ‘erkek’ ile ‘kadın’ın ne olduğunu belirleyen sınırları yerle bir etti.”
- Ursula
James Tiptree Jr. - Houston, Houston Duyuyor musun?
@ithakiyayinlari
°
“Dünyanızda hâlâ, şey, aşk var mı?”
“Elbette var, insan sevmeden durabilir mi?”
°
Selamlar . Yazar gerçekten çok değişik, farklı ve inanılmaz bir yazar. Hakkında kısa bir bilgi vermek istiyorum. Bu yıl "Uzaktan Kumandalı Kız" kitabını okumuştum ve çok beğenmiştim.
Öncelikle aşk veya ayrılık acısı çekiyorsanız veya platonik bir sevginin içindeyseniz okumayı ertelemenizi önereceğim kitap. Hele bu dönemi İstanbul’da geçiriyorsanız kesinlikle erteleyin derim. Oğuzcan’ın anlattığı dışarıdaki insan tiplemeleri, mahalle eşrafı, o kalabalıklar, şehrin hınca hınçlığına rağmen hissedilen yalnızlık ve şehre dair
188 syf.
4/10 puan verdi
Genel bir yorum yapmak gerekirse yazar bu kitabında ortaya daha felsefi bir şey koymuş. Romeo ve Juliet, trajik bir aşk öyküsünün usta bir yazım tarzıyla yoğurulmuş haliydi. Hamlet'de yazar bu sefer bir kurgu yaşatmak için değil de belli felsefi meselelere değinmek için yazmış. Her gördüğünüz cümleye vay be dememiz için çaba harcanmış. Bu
Aradan geçen onca zamandan sonra kendimi yine katiller çetesini okurken buldum. Bu seri, kendi türünde en iyilerden biri ve puanları da gayet yüksek ama ne zaman bir incelemesine denk gelsem yığınla eleştiri almış olduğunu görüyorum ve bu bana çok ilginç geliyor. Çünkü yazarın kalemi iyi, kurgu heyecan verici ve her kitabında okuyucuyu şaşırtmayı
Gerçekten bu kitapla ilgili söyleyebileceğim o kadar çok şey var ki... Bariz olanı belirtmekte başlayayım, uç uca sahneler eklemek iki karakter arasında bir kimya yaratmak için yeterli olmuyor. Show not tell denilen bir olay vardır yazarlıkta, ki bunun ilişkiler için de geçerli olduğunu savunabilirim, bu kitapta o kadar fazla "tell" var ki yazar bir şey göstermesi gerektiğini son anda hatırlıyor sadece. Olaylar iyi baglanmamis, çoğu şey "yürü ya kulum" denmesi sebebiyle gerçekleşiyor. Ruthie ve Teddy arasındaki ilişkinin gelişimini de bu yüzden "aa doğru bu ikisi ana karakter olduğu için kitap bitmeden birlikte olmak zorundalar aşk meşk falan filan" diyerek takip ediyoruz.
Aslında böyle hafif aşk romanlarını çok severim, Sally Thorne'un diğer kitabı Nefret Oyunu'nu da çok beğenerek okumuştum ama bu kitap nedense beni kaybetti. Bunun asıl sebebi ana karakterleri iki boyutlu bulmam muhtemelen. Travmaları olduğunu söylüyorlar ama bunları çok az yerde görebiliyoruz. Ruthie bir yerde panik atak geçiriyor sonra kendine geldiğinde Teddy ile sakalasmaya başlıyor. Neden?? Teddy sürekli kıza şöyle güzelsin böyle muhteşemsin falan diyor??? Tamam anladık en çok siz aşık oldunuz birbirinize. Ayrıca koskoca huzurevinde üç kişi mi kalıyor, hiç mi bu kız bir şeyler yapmıyor. Kaplumbağalarla daha çok ilgilendi inanamıyorum ya.
Bilemiyorum Altan, belki hasta hasta okuduğum için kitap bana çok geçmemiştir ama bir miktar hayal kırıklığı yaşadım dürüst olmak gerekirse. Wasted potential diyorum başka da bir şey demiyorum.
Coelho'nun bu kitabı bana çok farklı geldi. Hem anlatım tarzıyla hem de yazım şekliyle. Bir kişinin hikayesi bu sefer başka ağızlardan aktarılıyor. Kitabı okurken öldükten sonra çevremdeki insanlar acaba benim için ne söyler neler anlatır diye düşünmedim değil. Hala da aklımda. Acaba ölmeden önce gerçekten böyle bir şey yapsam mı? Gerçi çok samimi olurlar mı bilemedim. Neyse kitaba dönelim...
Yaşamımız boyunca sıkıldığımız, bunaldığımız ve arayış içinde olduğumuz zamanlar olmuştur. Genelikle hayatımızda farklılıklara pek yer yoktur. Alışkanlıklarımızı bozmak istemeyiz, sıradanlığın ve geçim derdinin kısaca hayatın içine hapsolmuşuzdur. Bu kitapta ise artık sınırlarını aşan bir kadının hayat hikayesi ve yaptıkları anlatılmış. Kendi sınırını aşmakla da kalmamış başkalarına da yardımcı olmayı seçmiştir. Peki insanoğu, bireysel olarak farklılığa açık olsa da toplum olarak farklılığa açık mıdır? Özellikle bu farklılık bir kadın tarafından sergileniyorsa... Kitabın içerisinde çok güzel bir cümle var. Bu yaptıklarını eskiden yapmış olsaydın bizi ya asarlardı ya da yakarlardı diyor. Bence bu cümle çok şey ifade ediyor.
Kahramanımız aradığını içsel huzuru sonunda bulmuş. Peki biz kendi içimizde bu içsel huzuru bulmak için ne yapacağız ya da şöyle soruyum harekete geçecek miyiz? Bize göre içsel huzur nedir? Sağlık, para, mutluluk, aşk... bunlar kişiden kişiye değişiklik gösterebilir ve de çoğaltılabilir...
Okurken gözümün önüne kendi yaşadıklarımı getirdim. Ben de hayatın içinde kısıldığımı fark ettim. Umarım kendimi değiştirebilirim...
Keyifli okumalar...
