Yokoluştur ölüm, yok olmak ne zaman çare oldu ki? Tek çare hayattır, en kötüsü, en çaresizi bile çaredir unutma. Çünkü umut vardır hayatta, her koşulda hayat umut taşır.
Adı aşktır, ezelde ve ebette. Aşk hayattır ve aşkı olmayan insan bulamaz asla yolunu. Aşk üzre yaratılmış, mahabbetle hayat bulmuş kâinat. Bir zerre bile dışında değil kuşatıcı mahabbetin.
Ama ben Bernhard’ı bir başka seviyorum bu aralar, diye düşündüm. Bernhardist Ömer takdim eder, diyesim bile oldu. Bir kahraman o kimsenin tanımadığı. Bu demek değildir ki Joyce’u görmezden geleceğim. Gelemem ki zaten, çünkü bu ön yargılı roman tüm ön yargılarımı kırmıştı zamanın behrinde, diye düşündüm. Aklımı işgal eden ama Türkçeye oturmamış
Ölüm hicbir zaman çare değil. Yokoluştur ölüm, yok olmak ne zaman çare oldu ki? Tek çare hayattır, en kötüsü, en çaresizi bile çaredir unutma. Çünkü umut vardır hayatta, her koşulda hayat umut taşır içinde.
Yazarın daha önce kader kuyusu kitabını da okumuştum o yüzden sanki devamı ama başka hayatlar üzerinden gitmiş.insanın içine işleyen bir kitap...En önemlisi bilmenin değil anlamanın vurgulandığı kısım...kısa ve öz..yitirilen sadece aşk değil yitirilen bir hayattır...kısa ve öz anlatımıyla o kadar güzel mesajlar vermişki...