İyi ki..
(...) o dernek benim geçmişimdir; geçmişim, yaşadıklarım ve öğrendiklerimdir. "Ben" olmak, insanın bugünüyle olduğu kadar, anılarıyla, acılarıyla bir bütün ve barışık olması da değil midir?
Hem o derneğe gitmesem hapishaneye atılmazdım, hapishaneye atılmasam okumaya, yazmaya başlamazdım; okuyup yazmayı sevmesem kitapçı olmazdım, kitapçı olmasam Nevin'i tanımazdım, Nevin'i tanımasam âşık olmazdım, âşık olmasam insan olmazdım... Olmazdım; çünkü kalbinde hiçbir aşkın ateşi olmayana insan mı denir!
Sayfa 213 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
“…Aşkın dili ortak, anlamasam da farketmez. Dilden üstte dil var çünkü. Yine de tamlamaları sondan başa doğru çözüyorum. Nâr-ı cüdâ…ayrılık ateşi. Bu lisanda ateş ayrılıktan önce geliyor…”
Sayfa 216Kitabı okudu
Gönül ateşi kolay değildir.
Hiç kınama.
Sayfa 251 - Kapı Yayınları, 14.Basım, NE MUTLU TÜRK ÜM DİYENE!?Kitabı okudu
Ali misafirlerini uğurlarken Fatma hâlâ ona hayranlık dolu bir ifadeyle bakıyordu. Ali onun bakışlarını yakaladı. Gülümseyerek şöyle dedi: "Sanki bana çok sevdiği ve kaybettiği birisini yıllar sonra yeniden gören birinin sevecenliğiyle bakıyorsun." "Öyle de sayılır, seni sensiz kaldığım anda bile özler oluyorum. Ve seninle bir kez daha gurur duydum. Demek benim uğruma topladığın otları bir canın kurtuluğu için gözden çıkardın." "İlahi nazarın gönlüne girmek için gözden çıkardığın ne varsa hepsi zaten ona dönücü değil midir? Benim yerimde kim olsa aynısını yapardı." "Hayır Ali, herkes senin yaptığını yapamazdı. Yapabilmesi için Fatma aşkının ateşi ile yanan Ali olmak gerek!"
Biliyorum gideceksin. Bir eylül ayında ve günün herhangi bir vakti gideceksin. Ne eski bir şarkı engelleyebilecek gitmeni ne de yalnızca gözlerimde sakladığım aşkım. Usul usul ve ağır başlı adımlarla gideceksin. Her adımda gitmenin acısı yankılanacak sokakta. Bir törendeymişçesine göze batan bir yürüyüşle gideceksin ve ben çocuklar gibi bakacağım
aşkın ateşi, yakarmış ateşi..
Gözlerim gözlerindeydi. Ellerini tuttum, titredi.
Sayfa 18 - Kültür KitabeviKitabı okudu
"Nâr-ı aşkın içre ey mâhım senin..."
"Ey sevgilim! , Senin aşkının ateşi içinde."
Sayfa 117 - Kırmızı Kedi YayıneviKitabı okudu
Şüphe
Temiz bir Allah adamı vardı. Aklı her şeye erer, işin sonunu görürdü. Yemen ülkesine yakın Devran şehrindedi, sadaka vermekle, güzel huylu olmakla şöhret kazanmıştı.
Civarı yoksullarla Kâbe kesilmişti. Bir şey umanlar hep onun etrafına giderlerdi.
Riyasız olarak mahsülünün onda birini verir, buğday samandan ayrıldı mı, tekrar öğütülüp un haline geldi mi, ekmek pişirildi mi yine onda birini verirdi.
O yiğit Allah rızası için oğullarına: Allah hakkı için benden sonra hırsınıza kapılıp yoksulun hakkını vermemezlikte bulunmayın!
Bu onda birleri verin de Allah koruması ile mahsülünüz elinizde kalsın.
( Bugün onda birini bilmem, ama binde biri bile varsa; yoksulun payını veren, Allah ondan da razı olsun.) kıssadan hisse
Sayfa 159 - Tutku yayınlarıKitabı okudu
