İnsan olmak… çok zor bir kavram aslında bence. Çünkü insan olmanın bir hayvandan farklı zorlukları olduğunu muhtemelen biliyoruz. Biz insanlar hayatın anlamını, qayesini ararız, öldüğümüzde nereye gideceğimizi çözmeye çalışırız ama kendimizi anlamaya, kendi içimizi görmeye çalışmayız. Bu kitap da aslında kendini bir insan gibi anlamayı öğretiyor. İnsanlararası farklı ilişki türlerine- erkek-kadın, anne-baba-çocuk gibi ilişkilerie psikolojik açıdan bakma şansını elde ediyoruz kitap sayesinde. Bu kadar kısa bir kitabı 12 günde okumamın sebebi ise psikolojik terimlerin olması yanı sıra kitapdakı bilgilerin sindirilebilmesiydi.
Spoiler:
Yazarın kaynak olarak sonda gösterdiği Gustav Jung’un kolektif bilinçdışı felsefesi de önceden Mark Wolynn “Seninle başlamadı” kitabının esaslandığı bir felsefe olduğu için bana yabancı gelmedi. Kolektif bilinçdışı dediğimiz şey nesillerden nesillere , atalarımızdan bize gelen fobilerin kalıtsal olduğunu savunan bir görüş.
Kısacası benim kedi fobimin bir açıklaması da buymuş. :)
Kitapta söz edilen değersizlik duygusu gibi bazı konularda bir aydınlanma yaşadım, çünkü bu konuya hiç bu yönden bakmamıştım.
Mecburiyet ilişti gözüme ve kitabı düşünürken aklıma başlıkta yazmış olduğum söz geldi. Savaşta bile aşk kazanıyor, bizde niye kazanmasın? Aşk adına benlik bir biz yok :) ama 
