Merhabalar,
Engin Geçtan'nın yıllar öncesinde yazdığı bu kitabın günümüzde hala sürekliliğini devam ettiriyor olmasının en büyük sebeplerinden bir tanesi psikolojik tahlilleri, yorumları, insanı ele alış şekli ve aslında kısaca psikolojik önermelerin olduğu bir kitap olması bence. Çünkü psikoloji insanoğlu var oldukça olacak olan bir bilim dalı, insanı anlamının en önemli ayağı.
Kitapta bölümler şeklinde birey ve toplumdan,anne -baba-çocuk ilişkisinden, öfke ve düşmanlıktan, değersizlik duygusundan, kaygıdan, yalnızlıktan,sorumluluktan, nevrotik kısır döngüden, yaşamdan ve ölümden kısaca bahsediyor psikolojik terimlerle ve anlayabileceğimiz türden örneklerle. O yüzden herkesin okuyabileceği bir kitap olduğunu düşünüyorum.
Engin Geçtan, insanın çocukluk döneminin yanı sıra atalarımızdan miras aldığımız, asırlar boyu devam eden bir kökten nasıl etkilendiğimize de çok güzel değiniyor.
Çocuk nasıl bir aileye doğuyor, nasıl bir ailede büyüyor, nasıl bir büyümeye tabi oluyor ve sonrasında çocukluktan aldığı bilgi ve deneyimlerle kendi gerçekliğini nasıl oluşturuyor?
Kitap bu gibi soruların yetişkinliğe evrilen bir insan için ve ölümüne kadarki süre boyunca nasıl etkili oluyor bunu anlatıyor.
Ayrıca kitapta Adler ve Freud ikilisinin tanımlarını karşılaştırıp hak verdiği ve vermediği,kendi yorumunu da katıp bize sunduğu bölümleri de var yazarın.
Okumak isteyenlerin bir an önce alıp okumalarını tavsiye ederim.
Hayata ve insana bakışınızı en önemlisi kendinize şöyle dönüp bir bakmanızı sağlayacağını düşünüyorum.
Mecburiyet ilişti gözüme ve kitabı düşünürken aklıma başlıkta yazmış olduğum söz geldi. Savaşta bile aşk kazanıyor, bizde niye kazanmasın? Aşk adına benlik bir biz yok :) ama 
