Kendinizden bir şeyler bulacağınızı düşündüğüm ilk hikayem ile sizlerleyim..
"Kadıköy"
...Modaya doğru yürümeye başladım… Kafamı gökyüzüne doğru kaldırdığımda, kapkara bulutlarla göz göze geldim, yağmur damlaları yavaş yavaş suratıma doğru damlıyorken bir anda nefesimi tuttum ve gözlerimi kapattım, o anda ne düşündüm tam olarak
Serimiz harika ilerliyor...
Bu kitapta Vhalla savaşa gidiyor ve bunula birlikte güçlerini kontrol etmeye çalışıyor.Vhalla hem cesur hem de zeki bir kız olduğunu bu kitapta bir kez daha belli ediyor.Ve tabi ki Prensimiz ile olan ilişkisi bu kitapta daha da güçleniyor.
Ateş Düşüyor kitabında yan karakterlerimize de oldukça değinilmiş.(Bence bu çok iyi olmuş çünkü iyi bir kitapta ana karakterler kadar olmasa da yan karakterler de çok önemlidir.)
bu yan karakterler arasında en çok sevdiğim karakterler Prens Baldair,Daniel,Fritiz ve Larel oldu.Bir de Elecia var ama o ortada kaldı ne seviyorum ne de sevmiyorum.Tabi bunların yanında bir de sevmediğim karakter var.Bu karakter hepinizin tahmin edeceği gibi İmparator Solaris oldu.
Kitabın sonu da kendisi gibi muhteşemdi.İkinci kitabı bitirip nasıl üçüncü kitaba geçtiğimi anlamadım.
Galiba Hava Uyanıyor Serisi en sevdiğim seri olma yolunda.
NOT:Kitabı okumadıysanız ilk önce okuyun sonra da okumayanlara okutturun.
Ateş DüşüyorElise Kova · Yabancı · 20182,839 okunma
Altın yaldız çerçeveli, gün ışığını hafif tozlanmış camında biriktirmiş dikdörgen bir pano. Ve bir yazı.. O yaldızlı ve ışıklı kenarlarına rağmen hafif sararmış bir kağıda kopkoyu bir kalemle el yazısıyla yazılmış :
Korkma!
Hemen yanında ise başka bir çerçeve. Aynı boyutlarda ve renklerde, sağ kol ve bir arkadaş gibi duran ve kimbilir
"Adın ne?" diye sordu Aldrik.
"Serien," diye cevapladı tereddütsüzce.
"Serien, soyadın ne?" diye sordu.
"Serien Leral," dedi ve adamın, ismin ilham kaynağını anladığını gördü.
Dudaklarım gerisin geriye çekildi; ağdalı bir sıvının ağır ağır örttüğü, korkunun biçim kazanıp ayağa kalktığı ve ‘hey bana bir şeyler söylemenin vakti geldi’ dediği zamanlarda bekledim seni; gözlerimi kapadım. Bekledim. Beklerken, özlemenin hangi geçitleri geçilmez kıldığını, hangi duyguların insanı hayata kazandırdığını, basite indirgenmiş
"Şans diye bir şey yoktur Vhalla. Ana bize ömrümüzün sonuna kadar takip edeceğimiz birer yol çizdi. Bu yol buluşmalar ve ayrılıklarla dolu, hiçbiri şans değil. En azından ben öyle olduğuna inanmayı tercih ediyorum,"