Ateşe uçan pervaneler gibi atılmışlardı kıza, yanacaklarını bile bile...
Burası soğuk
Bundan iki yıl önce her şey çok güzeldi. Mutluydum. Ama ne kadar eksik olduğumu göremeden mutluymuşum. Sen yoktun hayatımda o zamanlar, günler güneşin doğup batmasından ibaretti. Hedeflerime odaklanırken duygusal düşünmezdim. Sonra sen geldin. Hayatım altüst oldu. Darmadağın, karmakarışık...
Gülüşünden o kadar etkili güneşler doğuyordu ki ben günlerimi senin tebessümüne bağladım. Gözlerin o kadar güzel bakıyordu ve düşüncelerin o kadar güzeldi ki... Dinlediğim her şarkı seni anlatıyor ve izlediğim her filmde seni görüyorum. Çok acı çünkü aklıma geldiğinde hep üşümeye başlıyorum , gittiğim her yerde gözlerim ilk seni arıyor. Tüm korkularımı unuttum ve hiç tutunamasam da senden kopmayı en büyük korkum bildim. Senden sonra yaşayamayacağım bu dünyada bensiz yaşamana ağladım. Karşına çıkmaktan korktuğum için ayak izlerine bastım her sabah. Şimdi sen bana başkalarını anlatıyorken ben seni, sen mutlu olasın diye bırakmaya çalışıyorum. Sana sonsuza kadar tutunmak için bir dost olmaya çalışıyorum. Ama seni seviyorum. Ve senin mutlu günlerinde, kötü günlerinde yanında olmak istiyorum. Sanırım başardım ve sanırım sonsuza kadar arkadaşım olabilirsin.
Sayfa 17
"Per" kanat demek Farsça. "Perende" kanat sahibi, kanat çırpan. Akımıza Şems-i Perende gelsin. Uçan Şems! Mevlâna ile karşılaşınca onu da uçmaya mecbur bırakıyor Şems'in kanatları. Bu demden sonra kanat çırpış ateşin kalbine!
Pervâ...Bu da Farsça bir kelime. Utanma, sakınma manasına geliyor. Bizim lügatler de aynı paranteze