Sen evden çıktın ya, eşik önünden aktı, pencere ardından koştu. Kalabalık içinde yabancı kalma diye aynadaki gülüşün, kâküllerimdeki rüya, sandıktaki kokun, üstüne gökyüzü oldu.
Sayfa 43 - Kırmızı kediKitabı okudu
Gözüm birden aynadaki çocuğun yüzüne takıldı. Hatları benimle tıpatıp aynıydı, ama bir o kadar da yabancıydı bana. Uzun uzun aynaya bakarak bu yabancı yüzün anlamını çözmeye çalıştım. Bu yüzde ne içimdeki sevinçten ne de duyduğum hasarsız gururdan eser vardı. Çok sevdiği bir şeyi kaybetmiş ya da hiç bulamamış insanlar gibi görünüyordu. Sanki biri dokunuverse ağlayacaktı. Aynadaki çocuk ben hariç her şeye benziyordu. Ona daha fazla bakamazdım, yoksa tüm neşemi kaçıracaktı.
Işığı kapattım, onu karanlıkta tek başına bırakarak banyodan çıktım.
Sayfa 24 - YKY, 8.Baskı ~MasumiyetKitabı okudu
Sen evden çıktın ya, eşik önünden aktı, pencere ardından koştu. Kalabalık içinde yabancı kalma diye aynadaki gülüşün, kâküllerindeki rüya, sandıktaki kokun, üstüne gökyüzü oldu.
“Ben aynadaki yüzüme bile yabancı bakıyorum. Boş kâğıda benziyorum. Ne içerim var ne dışarım. Doğum batım belirsiz, güneyim kuzeyim belirsiz. Hangi yana adım atsam boşluğa düşecek gibiyim.”
Sayfa 17 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
Mesele dilinden önce, yüreğinden anlayana denk gelmek. Fazla kalabalığa gerek yok etrafında. Anlatabildiğin ve anlayabildiğin kadar insan olsun, bu kâfi. Kalben sana yabancı olanla ne paylaşabilirsin ki, yanında olsa ne olur olmasa ne olur. Bir bardak çayı içmeyiver, bir kahvenin hatırı olmayıversin. Bu hayatta ne yaparsan, buna değen insanla yapacaksın. Çaysa çay, kahveyse kahve, yolda yürümekse yürümek, sevmekse sevmek, önce kalbine iyi gelecek. Yanlış insanlar için feda edilemeyecek kadar değerli ve kısa hayat.
