Bunu söyleyen bir baba! Kızı istedi diye yapmış öyle mi?
Evet aynen öyle. “Bu nasıl olabilir?” dedim. “Küvette onu yıkıyordum,
baba sana dokunabilir miyim, dedi” diye anlattı.
PDF
Nasıl bir kitabın her bir harfi, kendi nefsini bir harf kadar gösterip ve kendi vücuduna tek bir suretle delâlet ediyor ve kendi kâtibini on kelime ile tarif eder ve çok cihetlerle gösterir. Mesela "Benim kâtibimin hüsn-ü hattı var, kalemi kırmızıdır, şöyledir, böyledir." der.
Aynen öyle de şu kitab-ı kebir-i âlemin her bir harfi, kendine cirmi kadar delâlet eder ve kendi sureti kadar gösterir. Fakat Nakkaş-ı Ezelî'nin esmasını, bir kaside kadar tarif eder ve keyfiyetleri adedince işaret parmaklarıyla o esmayı gösterir, müsemmasına şehadet eder.
Demek, hem kendini hem bütün kâinatı inkâr eden sofestaî gibi bir ahmak, yine Sâni'-i Zülcelal'in inkârına gitmemek gerektir.
Sözler[Y] - 331
Bir hadis-i şerifte buyrulmuş ki: “Şüphesiz Allah Teâlâ, insanı Rahman suretinde yaratmıştır.” Buhârî, isti’zân 1; Müslim, birr 115, cennet 28; Ahmed İbni Hanbel, el-Müsned 2/244, 251, 315, 323, 434, 463, 519.
Evet, daha önce söylediğimiz gibi, kâinatın simasında, bin bir ilahî ismin parıltılarından tezahür eden Rahman ismi görünür; yeryüzünün simasında Cenâb-ı Hakk’ın mutlak rubûbiyetinin sayısız cilvesiyle tezahür eden Rahman ismi gösterilir. Aynen öyle de, insan her şeyi içine alan kuşatıcı suretiyle küçük bir ölçekte, dünyanın ve kâinatın siması gibi yine Rahman isminin mükemmel bir cilvesini gösterir.
Hadis şuna da işaret eder: Rahman ve Rahîm Yaratıcının delilleri ve aynaları olan canlılar ve insan gibi mazharların, Vacibü’l-Vücûd Zât’ı gösterdikleri o kadar kesin ve aşikârdır ki, mesela güneşin suretini ve aksini tutan parlak bir aynanın parıltısına ve güneşe delil oluşunun açıklığına işaret mahiyetinde, “O ayna güneştir.” denilmesi gibi, “İnsanda Rahman’ın sureti var.” ifadesi delâletin açıklığına ve münasebetin mükemmelliğine işaret olarak söylenmiştir.
Sözler
Nazım Hikmet'in sevdiği 12 kadından ŞÜKÜFE Hanım
Şükufe Nihal
1920’li yıllarda, Erenköy bahçelerinde, köşklerinde şairler yan yana gelip edebi sohbetler yapıyorlardı.
Bir Devrin Romanı adlı eserinde Halide Nusret Zorlutuna olayı şöyle yazdı:
“Şükufe Nihal okuduktan sonra, gülerek kağıdı bana verdi. Bugün gibi hatırlıyorum, kağıtta şairin o delişmen yazısıyla aynen şu kelimeler yazılıydı: Ben