Çocuk oyun oynamak, sarılmak, sevilmek istediği zaman utanç zeminli ana-baba çocuktan kaçar; bu kaçış bedensel, duygusal ve zihinseldir.
Bu tür ana-babalar sadece kaçamakla kalmazlar, oynamak, sarılmak ve sevilmek isteğinin kötü ve acayip bir davranış olduğu izlenimini çocuğa sürekli verirler; çocuğun kendini tanımlamasına olanak veren, onun sağlıklı büyümesi için gerekli olan her gereksinmenin ifadesini kınarlar ve çocuğu utanca boğmaya başlarlar.