Elinde bir silah varsa ve grup içerindeysen normal insan değilsindir artık
Tanyeri ağarırken cenk borusu çaldı; kimse kaçmasın diye bütün köyü kuşattık; yakınları -oğul, kardeş ya da koca- asilerle birlik olanların, köyün dışına, dikenli tellerle çevrili bir çukura atılması emredildi. Evlere do luştuk, ihtiyarları, kadınları yataklarından söküp aldık; herkes haykırmaya koyuldu; kapılara, pencerelere, bahçedeki kuyunun kenarına yapışıyorlardı, zorla götürmek gerekti. Dipçikle ellerine vurduk, sürüklerken giysilerini paraladık; dikenli telle çevrili çukura indirmek için sıraya koyarken birçoğu yaralandı. Başlangıçta, içimden ağlamak geliyordu; bu haksızlık beni isyan ettiriyor, çığlık larına dayanamıyordum. Zorla sürüklediğim ihtiyar ka dınlar lanet yağdırıyor, benim içimden onları kucaklayıp birhkte ağlamak geliyordu.
“Biz ne yaptık? Neden dikenli tellerin ardına koyu yorlar?” diye haykırıyorlardı. Ve ben, yanıtlıyordum onları: “Hiçbir şey yapmadınız, suç sizin değil, hadi yürüI”yün Ama yavaş yavaş -nedir adına insan denen bu leş kokulu ve tehlikeli hayvan?- kendimi oyuna kaptırdım. Kendime karşın kötü bir insan gibi davrana davrana kötüleştim. Alıştım vurmaya; kadınları saçlarından sürük lemeye, küçük çocukların üstünde tepinmeye başladım
Çocukların psikolojisini inceleyen biri şöyle der:
"Çocukları dövmekten ana, baba, dadı, hoca, lala, mürebbi ve mürebbiyeler kesinlikle kaçınmalıdır. Hatta sert sözlerden, kaba ve şiddetli davranmaktan da çekinmelidirler. Çünkü çocuk ne kadar küçük olursa olsun, kendisini döven el ve kendisine hakaret eden dil için ruhunda yeni filizlenen izzetinefse pek ağır gelir; bu ele ve dile karşı gizli
Sayfa 100 - İş Bankası Kültür Yayınları 5. BasımKitabı okudu
Bu kadını ne zaman okusam ruhum acıyor, inciniyor ama yine de okuyorum
O günler geçip gitti
O karlı, o suskun günler...
Yalnız benim olan o temiz kar
Usulca yağardı ahşap merdivenlere
Gevşek çamaşır ipine
Ve bahçedeki ihtiyar çamın saçlarına
Usulca ve yumuşacık bir yün gibi yağardı.
Ve ben pencere camlarına dalıp gider
Yarını düşünürdüm.
Ah!. .
Yarın ...
Sayfa 14Kitabı okudu
Bahçedeki İhtiyar
Yıllar bir gözyaşı olup da kaymış
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Alnında akşamın ince kederi,
Sessizliğin sırrı, dudaklarında.
Yanan bir kâğıtta küçük bir satır
Yazı gibi akşam onu karartır;
Artık o, silinen bir hâtıradır,
Bu ıssız bahçenin uzaklarında...
(1930)
Sayfa 324Kitabı okudu
Lawrence listedeyken anılması***
..."Ben asla kitap yakmam."
"Edebiyattan hoşlanmıyorsun; doğru bu. Okuduklarımızı sansürlüyorsun."
Bill guruldar gibi bir ses çıkardı. "Sansür mü? Okulda sizin aptallığınız yüzünden Lady Chatterley'nize el konulduğunda o ihtiyar kız kurusuna mektup yazan kimdi? Buna ilaveten, ona Gökkuşağı ile Âşık Kadınlar'ı okul kütüphanesine almamanın aşağılık bir şey olduğunu söyleyen?"
"Bunu yapmanı ben istemedim ki. İşin aslı, keşke yapmasaydın."...
Sayfa 54 - Everest YayınlarıKitabı okudu
Bahçedeki İhtiyar
Yıllar bir gözyaşı olup da kaymış
Nurlu ihtiyarin yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Alnında akşamın ince kederi,
Sessizliğin sırrı, dudaklarında.
Yanan bir kağıtta küçük bir satir
Yazı gibi akşam onu karartır;
Artık o, silinen bir hatıradır,
Bu issiz bahçenin uzaklarında...
Sayfa 249
AH! YARIN...
O günler geçip gitti
O karlı, o suskun günler...
Yalnız benim olan o temiz kar
Usulca yağardı ahşap merdivenlere
Gevşek çamaşır ipine
Ve bahçedeki ihtiyar çamın saçlarına
Usulca ve yumuşacık bir yün gibi yağardı.
Ve ben pencere camlarına dalıp gider
Yarını düşünürdüm.
Ah!..
Yarın...AH
Furuğ Ferruhzad
Bahçedeki İhtiyar
Yıllar bir göz yaşı olupta kaymış
Nurlu ihtiyarın yanaklarında;
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Alnında akşamın ince kederi,
Sessizliğin sırrı, dudaklarında.
Yanan bir kâğıtta küçük bir satır
Yazı gibi akşam onu karartır;
Artık o, silinen bir hatıradır,
Bu ıssız bahçenin uzaklarında....
Bahçedeki İhtiyar
Yıllar bir gözyaşı olup da kaymış
Nurlu ihtiyarın yanaklarında;
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Sayfa 249 - DEKOR -Bahçedeki İhtiyar 1930- 8.Baskı, Büyük Doğu Yayınları
Daha tuhaf olansa kendini beğenmiş biri oluşumla ilgili sanki içgüdüsel bir bilinç ve utanca sahip olmamdı; daha açık konuşmak gerekirse insanların kimi durumlarda azmimden, kimi durumlarda, örneğin bodur bir ağaca tırmandığımda da cesaretimden dolayı bana hayran olduklarını düşünmemdi. Sözde hayranım ihtiyar tuğla ustası Peter Hailes,4 söz konusu ağaç da bahçedeki üvezdi.
O günler geçip gitti
O karlı, o suskun günler...
Yalnız benim olan o temiz kar
Usulca yağardı ahşap merdivenlere
Gevşek çamaşır ipine
Ve bahçedeki ihtiyar çamın saçlarına
Usulca ve yumuşacık bir yün gibi yağardı.
Ve ben pencere camlarına dalıp gider
Yarını düşünürdüm.
Ah!
Yarın...
Sayfa 14Kitabı okudu
O Günler
O günler geçip gitti
O güzel, o sağlıklı; yaşam dolu mutlu günler
O berrak pırıl pırıl gökyüzü
O kiraz yüklü dallar
Sarmaşıkların yeşil sığınağında
birbirine yaslanmış evler
O haylaz uçurtma damları
Ve akasya kokusundan