Düşünsel açıdan Stoacıların karşı kutbunda yer alan Epikürcüler, insanların arkadaş edinmesinin tamamen fayda sağlama amacı taşıdığını düşünüyorlardı: “Hastalandığında yanı başında oturacak ya da başın sıkıştığında veya zincire vurulduğunda yardımına koşacak biri.” Fakat Senecaya göre işin aslı bambaşkaydı. Bilge bir insan için arkadaş edinme sebebi, “hastalanırsa yanı başında oturabileceğin ya da düşmanların eline düşerse yardımına koşabileceğin biri” bulunmasıydı. İyilik insanın görevi olmanın ötesinde, bir mutluluk kaynağıydı: “Hiç kimse her şeyi kendi amaçlarına devşirerek mutlu mesut yaşayamaz. Kendiniz için yaşamak istiyorsanız başkaları için yaşayın.”
Sayfa 22Kitabı okuyor
Secde etmeyen başın ağrısı çok olur dostum.
Gel etme, Bu dünyadan namazsız gitme..
Uykulu bir başın yumuşak bir yastıkta sızışı, ne keyf!
Zamanın ters, sohbetin faydasız, herkesin bezgin ve her başın bir ağrı taşıdığını görünce, evime kapanıp haysiyetimi korudum..
Farabi
Fotoğraf durumu hayal gücü vakasıdır :/)
"Bana gel. Başın sıkıştığında değil, sevgiyi anladığında gel ki ömrümü adadığıma değsin."
Uykulu bir başın yumuşak bir yastıkta sızışı, ne keyf!
`Zamanın ters, sohbetin faydasız, herkesin bezgin ve her başın bir ağrı taşıdığını görünce evime kapanıp haysiyetimi korudum.
Farabi
Kim bilir belki de Maşenka, o zamanlar ona daha çok mektup yazmıştı ... yani 1919 yılının başlannda Kuzey Kı-nm'da savaşırken . . . Ama bu mektupları atmışsa bile Ga-nin'in eline geçmemişti. Perekop sendeledi ve düştü. Başın dan yaralanan Ganin, Simferopol'e tahliye edildi; ve bir hafta sonra hasta ve olaylarla ilgisiz bir halde iken Feodosia'ya giren birliğiyle ilişkisi kesildi. Ve sivil hayatının çılgın kabuslar seline tutuldu.
Sayfa 125 - İletişim yayınları temmuz 2019Kitabı okudu
Mizahşör emiceler
"(...)Hüseyin Efendi: "İhsan Efendi! Tuhaf değil mi? Benim sakalım bembeyaz, saçlarım siyah; senin ise başın oldukça ağarmış, sakalın siyah" deyince; İhsan Efendi:
"Bunda şaşılacak bir şey yok Hüseyin Efendi! Senin çenen çalışıyor, benim de kafam. Tabii yorulan yerde saçlar ağarmaya mahkûmdur" diyerek hoş bir lâtife yapmıştı."
Sayfa 91 - Şule YayınlarıKitabı okuyor
Küçüktüm ama hiçbir zaman umutsuz kalmadım , her dara düştüğümde sesine yetişemediğimi bildiğim halde koştum..
Bir çıbandır bazen ruhu bedenden çalan düşünceler , kaygılar , korkular ...
Pes etmemeyi aşıladın oysaki biz farkında olmadan , o başın düşmemesini istedin .
Zor olanın aşılabildiğini yeri gelince ağlayarak dinledi şu gözlerim , uzaksın biliyorum yalnız yüz ifademi okursun anlarsın bilirim .
Pes etmedim anne , acizlerden olmayacak yüreğim diye seslendiğin o çocuk .
Susuyorum çoğu zaman çünkü düşünmek için , beni ben olduğum şekilde kabullenmemek ve imkansız denileni inadına yaratmak için tüm bu direnişim ...
O güne kadar 22 yıllık sürekli Halk Partisi hâkimiyeti
boyunca, basın, bütün mafsal yerleri ayrı değneklerle idare
edilen bir Karagöz, milletse gönlünden geçenleri dudağına
çıkaramaz «egemen» vasıflı bir tutsak durumundayken, bu
ânî kıpırdama ve aynaya bakacak kadar cesaret gösterme
havasını, sade İnönü idaresine ve onun cana tak ettirici
hallerine bağlamak yanlış olur. Bu millet canına tak edici
daha nelere katlanmıştır ve bu defa da katlanmaması için bir
sebep mevcut değildir. Meğer ki, sebep, dış rüzgârların
getirdiği ve sınır içine düşürdüğü bir şey olsun...
Öyle oldu..
Harbin sonunda Amerika’nın dikte ettiği, yani cebren ve
kahren benimsemeye zorladığı hürriyet, demokrasi (cebren
ve kahren zorladığı hürriyet tabirine dikkat) birdenbire
(antibiyotik) vâri bir ilâç tesiri göstermeye başladı.
Dâva Amerika’dan geldiğine göre, onu, herkesten önce,
sabık Amerikan mandası fikrinin savunucusu bir dönmenin
baştacı edeceği şüphesizdi.
Fikir doğru olabilirdi; fakat yanlış elden ve «suret-i hak»
hokkabazı bir «gayr-ı Türk»ün sırf yahudi, mason ve
dönmeleri mes’ut etmek maksadiyle simsarlığı yolundan
gelen bir «doğru»yu, en büyük yanlıştan daha yanlış bilmek
lâzımdı.
Sevginin ən gözəl tərifi bu olsa gərək)
Sevgi bilirsənmi nədir?
Ən acı iztirabların,ən dəhşətli əzabların mənbəyidir.O əvvəlcə insanı xoşbəxtlikdən öldürəcək bir hiss yaşadır, sonra da tam əksi.Səni bədbəxtlikdən öldürəcək bir əzaba sürükləyir.Səni dəfələrlə öldürüb dirildir.Sevgi səni zövqün,həzzin,ən əsası xoşbəxtliyin ən ali zirvəsinə qaldırır.O zirvə ki,sən bu zirvəni ömründə görməyibsən,heç təsəvvürün belə olmayıb ki,insan bu qədər xoşbəxt olarmı?Və həmən sevgi səni qaldırdığı kimi də təpəsi üstündən tullayır.Başın bu zirvədə xoşbəxtlikdən elə gicəllənir ki,verdiyin qurbanlar gözündə xırda zərrəcik kimi görsənir,amma bu qurbanların sayı çoxaldıqca qarşındakı kiçilir.Sevgin əvvəlki qüdrətini itirməyə başlayır.Sən sırayla ona istədiklərini verərsən,o da ala biləcəyi hər şeyini alar səndən.Qürurunu,özünə inamını,özünə hörmətini alar.Dönə-dönə bağışlayarsan,sarılarsan,axı insanıq,əzab çəkməkdən qorxarıq.Onsuz qalmaqdan qorxarıq.Bilirsənmi zaman-zaman hər şeyi unudub,hətta xəyanətini belə unudub sevgimə,ailəmə sahib çıxmaq istədim.Amma qəlbin gözəllikləri hər vurulmuş yarayla yavaş-yavaş yoxa çıxar,azalar.Sən verdiyin qurbanlar üçün,vaz keçdiyin şeylər üçün mükafat gözləyərsən,o isə bağışlandıqca başqa həyəcan axtarışında olar.Nə qədər cəhd etsən də alınmaz ki,alınmaz...
"Ana başın sağ olsun! Hepimiz ne kadar üzüldük bilemezsin. Ama yemin olsun bunu yapanların yanına kâr bırakmayacağım. Bir Türk'e ilişmek neymiş göstereceğim."
Yahu kadın!
Ben seni darmadağın seviyorum.
Nedir bu derli toplu olacağım derdi?
Saçın dağınıkmış