Ah! Şu işe bak! Şimdiye kadar hep kendimi düşünüp sadece nasıl davranmam gerektiğiyle ilgilenmişim! Susmak ya da teslim olmak, kimliğini gizlemek ya da ruhunu kurtarmak, hor görülen ve saygı duyulan bir yönetici ya da alçak ve itibarlı bir kürek mahkûmu olmak, hep kendimle ilgili, hep ben, yalnızca ben! Ama ulu Tanrım, tüm bunlar bencillikten başka bir şey değil. Bencilliğin farklı boyutları olsa da, bencillik bu! Biraz olsun başkalarını düşünemedim mi?