Genç Werther'in AcılarıJohann Wolfgang Von Goethe · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2021120,8bin okunma
"Veda" kelimesinin Arapça ne anlama geldiğini öğrendiğimde çok hoşuma gitmişti. Veda "emaneten bırakma" anlamına geliyormuş. Yani aslında veda ettiklerimize diyoruz ki, "Seni Allah'a emanet ediyorum ve bir gün tekrar görüşeceğiz."
Bir de bir daha kavuşamayacağımızı düşündüğümüz kişilere söylediğimiz "Elveda" kelimesi var. El oldun artık seni emanet edemem demek gibi bir şey bu.
Hani bazı duraklar vardır. Bazı yolcular inerken, bazı yolcular biner. Bazen vuslata bazen ayrılığa sahne olur bu duraklar. İşte bizim hayatımız da öyle, bazılarına hayat kesitinde "Veda" ediyoruz. Bazılarına ise "Elveda"...
İnsan emanet ettiğine bir şekilde kavuşur da. Peki ya "elveda" dediklerimiz ne olacak? Herkes gittiği yerde mutlu olacak.
Biz elveda dediğimiz insanların değil, veda ettiklerimizin yolunu gözleyeceğiz hep...
Biz okurlar, sadece eğlence amaçlı olsa bile, arkadaşlarımızın kütüphanesini gözleriz. Bazen sahip olmadığımız ama okumak istediğimiz bir kitabı bulmak için yaparız bunu, bazense karşımızdaki hayvanın ne ile beslendiğini öğrenmek için...
Her karşılaşmanın mutlaka bir sebebi vardır. Karşımıza çıkan her şey mutlaka bir sebepten dolayı çıkar. Bazen bize bir şey öğretir, bazen de biz onlara öğretiriz. Bazen bir ders,bazen bir ceza... Ama hep bir imtihan.
Sayfa 143Kitabı okudu
Biz erkekler böyleyizdir. Elimizdeki kadınların değerini hiçbir zaman bilemedik. Onlar bize öyle büyük bir inançla sevdi ki ne yapacağımızı bilemedik. Tek kelimeyle şımardık. Ne yaparsak yapalım bizi sevmeye devam edecekler sandık. Fakat kadın ruhu öyle midir? Anlaşılmayı bekler. Yorulduğunda yaslanacak bir omuz arar. Bazen hüzünlenmek, bazen yalnız kalmak, bazen sevilmek, gülüp eğlenmek ister...
Sayfa 122Kitabı okudu
Bazen düşünüyorum da sanki biz kitapları değilde kitaplar bizi seçiyor. Öyle bir zamanda hayatımıza giriyorlar ki eksik kalmış yapboz tamamlanıyor. Bu bazen filmler içinde geçerli.
Büyük endişe günlerinde bazen kararsızlıkla yatağa girdiği zamanlar, kendilerine bir vahdet ve istikamet arayan dağılmış ve şaşkın kuvvetleri, ağır tesirlerle onu uyanmağa ve kendini toparlamağa davet ederlerdi. Sanki bu bahtının, dakikası dakikasına uyandıran çalar saatidir.
Küçüktüm ama hiçbir zaman umutsuz kalmadım , her dara düştüğümde sesine yetişemediğimi bildiğim halde koştum..
Bir çıbandır bazen ruhu bedenden çalan düşünceler , kaygılar , korkular ...
Pes etmemeyi aşıladın oysaki biz farkında olmadan , o başın düşmemesini istedin .
Zor olanın aşılabildiğini yeri gelince ağlayarak dinledi şu gözlerim , uzaksın biliyorum yalnız yüz ifademi okursun anlarsın bilirim .
Pes etmedim anne , acizlerden olmayacak yüreğim diye seslendiğin o çocuk .
Susuyorum çoğu zaman çünkü düşünmek için , beni ben olduğum şekilde kabullenmemek ve imkansız denileni inadına yaratmak için tüm bu direnişim ...
İnanç devrimleri de vardır. Şey hayır yoktur. Çünkü her konuda devrim olur mu? Çünkü her konuda devrim olmaz. Örneğin, dinde devrim olmaz, reform olur. Çünkü din bir kere elden giderse bir daha geri gelmez diye korkulur. Bir de toprakta reform olur, toprak reformu olur. Çünkü toprak da bir kere elden giderse bir daha geri gelmez diye korkulur. Biz bazen devrim yaparız, bazen reform yaparız. Ama durmadan koşarız.
Sevdiklerine karşı daha hassas daha özenli...
"Bazen insan çalışırken kendini fazla kaptırabiliyor. Sonra en ufak bir zaman kaybına dahi tahammülsüzleşebiliyor. Böyle zamanlarda kırıcı, üzücü davranabiliyor. Ancak biz sadece kendimizden ibaret değiliz. Çevremizde insanlar var. Ailemiz, arkadaşlarımız var. Kırmamaya, üzmemeye daha fazla özen göstermemiz gerekiyor. Bazen daha fazla
Bazen annemle babamın birbirinden nefret ettiği ve okulun bi savaş alanı olduğu dünyamda ben olmak berbattı. Nick benim kaçışım olmuştu. Beni anlayan tek kişi. Benimle aynı düşünceleri, aynı duyguları, aynı sefaleti paylaşan biriyle bir 'biz'in parçası olmak iyi gelmişti. Ama şimdi 'biz'in diğer yarısı gitmişti ve orada, gölgeler içindeki odamda yatarken nasıl yeniden sadece ben olacağıma dair hiçbir fikrim olmadığının farkına varıyordum.
Sayfa 34Kitabı okuyor
