Kendi kendisine:
-Tebrik ederim, Behlül! Sen metin bir adamsın, diyordu.
Sayfa 406Kitabı okudu
Behlül'ü belki sevmiyordu, lakin onun tarafından sevilmek istiyordu.
Sayfa 377 - NihalKitabı okudu
Zannediyordu ki onu söyleyecek olursa Behlül gülecek, eğlenecek, bütün etraftan, bu çamların arasından binlerce istihza (alay) kahkahası patlayacak, ona: Lakin çocuk! Seninle eğlendiler, diyecekler.
Sayfa 374 - NihalKitabı okudu
Hani Harun Reşit günlerden birinde Behlül Dânâ'yı kabristanda ölülerin kemikleriyle oynarken görmüş ya Molla Kasım. Sonra da hayretine dayanamayıp sormuş: "Hayrola Behlül böyle ne arıyorsun?" "Babanızın kemiklerini!" diye cevap vermiş Behlül ve ilave etmiş, "Ama hangisinin kölelerine, hangisinin babanıza ait olduklarını bir türlü anlayamıyorum.."
Sayfa 144 - Kapı YayınlarıKitabı okudu
Bir gün kalbine, o vakte kadar hiç düşünülmememiş bir şüphe düştü: Behlül!.
Sayfa 303 - Adnan BeyKitabı okudu
Yalnız bir şey düşünüyordu: Behlül kendisiyle beraber gelebilecekti, her şeyi onun için terk edecekti... Şimdi onun boynuna atılmak, teşekkür etmek, "Bilsen beni ne kadar bahtiyar ediyorsun!" demek istiyordu.
Sayfa 240 - BihterKitabı okudu