Belki de sessizce değil, kapıları çarparak gitmeli bu evden.
Nohut Oda
Oruç, hiç gecikmeden, yolunu şaşırmadan, tam saatinde, dinç ve genç, tarihin dinamizmini de özünde gaybın bir üfleyişi gibi taşıyarak geldi. Mademki geldi, onu iyi tanımak gerek.
Oruç, boş bir çerçeve olarak veya bir mevsim gibi sadece tabiatın bir parçası olarak gelmedi. Tarihin bir parçası olarak geldi.
Dolu geldi. Kendindekini boşaltacak.
ramazan ayı
Oruç, hiç gecikmeden, yolunu şaşırmadan, tam saatinde, dinç ve genç, tarihin dinamizmini de özünde gaybın bir üfleyişi gibi taşıyarak geldi. Mademki geldi, onu iyi tanımak gerek.
Oruç, boş bir çerçeve olarak veya bir mevsim gibi sadece tabiatın bir parçası olarak gelmedi. Tarihin bir parçası olarak geldi.
Dolu geldi. Kendindekini boşaltacak.
benim, yekta!
zaman zaman gitmem gerektiğini, varlığımın bir anlamı olmadığını, gelmemem gerektiğini düşünüyorum
geçen zamanlar için özür dilerim
ama ya gelecek zamanlar ?
o günlerde yalnız bırakmalıyımdır belki de.
gelecekte bana yer yok belki de. bilmiyorum. iş işten geçmiştir belki de.
.belki de belki de belki de.
şarkıda dediği gibi
“balıklar uçar kuşlar yüzer gökyüzü yemyeşil, bende seni düşünmeyi bıraktım”
belki de öyle oldu...
belki de çoktan unuttunuz beni
artık hiçbir şeyi anlayamıyorum
gitmeli miyim kalmak mı
sanırım cevabımı biliyorum
ama şimdi değil
şimdi olmaz
GECE YARISI YOLCULARI | 17
GÖKHAN VE CEREN
Çok kaybı vardı Gökhanın. Duygunun yüzüne vurduklarını unutamazdı. Bir değil, bin günah işlemişti ve binlerce kez özür dilese de, bu sefer gerçekten kaybetmişti. Utanıyordu ve içindeki yaz, kışa dönüyordu. İlk defa böyle üşüyordu ve kat kat giyinse de hiçbir şey değişmeyecekti. Bu sefer harbiden kaybetmişti. Sadece Duygu değil,
Bazı bağlar kopmalıymış sevgilim.
Sen gitmeli.
Ben kalmalı.
Her zaman kalan olmalı.
Her sevgiden arta kalmalı.
Seni sevmek,
evime giden o sokaktan geçmek
belki de
evimde hissetmek.
Geçemem artık o sokaktan
her geçişimde yoruldum artık
sırtımdan vurulmaktan.
Ne sırtımda vurulacak
ne de kalbimde kırılacak
yer kaldı.
Kalbimin en büyük odası
yangın yeri.
Yapamıyorum.
Kalbimin en büyük odası
kilitli bir kapıdan ibaret.
Evime giden o sokak yok.
Bir evim de yok.
Evim sendin.
Evim gözlerindi.
Ya ne yapmak lâzımmış?
Sağlam bir dayı bulup çatmak sırnaşık gibi,
Bir ağaç gövdesini tıpkı sarmaşık gibi,
Yerden etekleyerek velinimet sanmak mı?
Kudretle davranmayıp hileyle tırmanmak mı?
İstemem eksik olsun! Herkes gibi, koşarak,
Yabanın zenginine methiyeler mi yazmak
Yoksa nâzırın yüzü gülecek diye bir an
Karşısında takla mı atmak lâzım her
ilk okduğumda da beni çok farklı yerlere götürmüştü şimdide aynı şeyleri hissediyorum. insanın başına ne gelirse gelsin, hangi aşka düşerse düşsün hayallerinin peşinde gitmeli ve sonunda belki de ilk çıktığın yer hayalinin kaynağı.... ispanyadan hayalleri için yola çıkan çobanın hikayesi erenin dilini öğrenmenin kitaplardan okunarak değil hayatı yaşayarak olacağını çok güzel anlatıyor.
Simyacı
Herkesin yaptığı şeyleri mi yapmalıyım, Löbre?
youtu.be/QUJpGqQly2Q
Cyrano de Bergerac ~ İstemem Eksik Olsun Tiradı
Ya ne yapmak lâzımmış?
Sağlam bir dayı bulup çatmak sırnaşık gibi,
Bir ağaç gövdesini tıpkı sarmaşık gibi,
Yerden etekleyerek velinimet sanmak mı?
Kudretle davranmayıp hileyle tırmanmak mı?
İstemem eksik olsun! Herkes gibi, koşarak,
Yabanın zenginine methiyeler mi
Bazen kendimi bu dünyaya ait hissetmiyorum, çok mu düşünüyorum bilmiyorum ama öyle işte. Bazen her şey eksik gibi geliyor bazen her şey haddinden fazla. Belki de bu akışa ayak uyduramıyorum bilmiyorum . Sanki yalnış yerdeymişim gibi. Acaba uzaklar dedikleri yer çok mu uzakta, belki de oralara gitmeli..