tut elımı bur'dan gıdelım
olmaz demeden dınle benı bı'
ruzgarım sondu,dındı atesım
ah bebegım ben hala delıyım
Deniz ve aşk
Gözlerine hapsoldum çıkış yokmu kafesten
Bu aşk limanında bizden başka kimse yok
Yakomozlar gözlerimizdeki ışıkla birleşiyor
Sen ben ve deniz
Limandaki taşlar üzerindeyiz
Suskun dillerimiz niyetli
Bakışlarımız keskin ve istekli
Martılar dönerken gökyüzünde şahitlik ederler aşkımıza
Saatlerce suskunuz
İnleyen nağmeler benim kalbimden sana geçiyor
Uzaktan geçen gemi bize siren çalıyor
Dalgalar aşk şarkımızı söylüyor
Ben sen varsın diye bu limana gelirim
Birlikte oturduğumuz taştarda oturup
Seni düşünürüm
Hissedermisin beni sevdiğim
Kalbine düşermi ateşim
Yağmur
Her yağmur yağdığında içiniz ürperiyor mu? Gönlünüz kelama sarılıpta kapanmamış yada kapatmaya çalıştığınız kapılar ardına kadar açılıyor mu? Hüzün sarıyor mu her yanınızı? Bilemem ki.. Herkes gibi olmasa da ben kelimelere sığınıyorum ve bir de Rabbime..
Bilir misin ey gönlüm? Her yağmur yağdığında kararan gönlümün alevlendiğini ve pencere kenarında bulurdum kendimi.. Her yağmur tanesinde arardı gözlerim seni.. Ne çok severdim yağmuru, ne çok iç çekerdim.. Bir selam, bir kelam beklerdim her tanesinden.. Konuşurdum, dökerdim içimi.. Yanlızlığa dalıp giderdi gönül ateşim. Cam kenarında yapayanlızken...
"Yorgun gönüllere selamet ver Allahım..." Ne çok sevmiştim yağan yağmurda duâ etmeyi.. Kabul gören duâlardandır bilir misin ey gönlüm? Yağan her yağmurda edilen duâlar... Hakkın yarenleriydi her tanesini indiren. Yaren olmak başkadır, aşkla yanmak başkadır. Ne diyordu şair "İçimde bir sürü kuru bahçe var ve sen yağmur'un da Rabbisin Allah'ım..."
hem aşktan geçip düzene boyun eğmeyecek kadar şımarığım hem beni makul bulan bir adamın bana aşık olmadığını anlayacak kadar da aklı başındayım. zira aşık olsan pek de makul bulmazdın beni. ama o kadar incelemezsin. ne gördün bana bakınca. bir süs mü. güzel miyim sence ben. arzulayacağın kadar güzel, saygı duyacağın kadar zeki. bu mu, bu kadar mı. yani benim için ölmeyecek ve beni öldürmeyecek misin. çok mu yorgunsun o hikaye için. ne tatlı. ben daha küçüğüm. birini sevsem oturur ağlarım ben. öpsem utanır öpülsem korkarım. ben daha gelemedim oralara. bana daha harlı ateşler gerek. ben daha doymadım kana. ben çünkü harlı bir ateşim. kanım kapkara. göğsümün içinin alev alev közü. sen dilersen başkalarına hazırla şu enfes peynir tabaklarından birini. ben içerken bir şeyler yiyemiyorum. dokunuyor bana o tuhaf şaraplar. kalbimi kıramıyor tanrının kulları ya midemi ezip duruyor dünya nimetleri. sana afiyet olsun. ben kurmadığım masaya oturmayacak kadar kibirliyim.
Yağmurdan Daha Fazla Bir Seni Sevebildim
“Sen yoktun o zamanlar,
Çocukluğumda en çok yağmuru severdim ben...
Ne zaman bir dert gelse bana,
Yağur yağar;
Dinler, dokunur ve topraktan kalkan o kokuyu koklardım...
Ateşim sönerdi...
Sonra büyüdüm,
Gözlerini gördüm,
Yandım,
Yağmur yağdı ve ilk kez sönmedim...
Ben yağmurdan fazla bir seni sevebildim...”
Hikmet Anıl Öztekin
Elif Gibi Sevmek 1
Bazı zamanlarda bana doğrultulan silahın patlama sesiyle uyanır gibi oluyorum. Kâbusun bitişi gibi ama asıl kâbusun başlangıcı. Bazen titreyen ellerimle yakmaya çalışırken çakmağı, kendimi yakmak istiyorum. Parmak uçlarıma tuttuğum cılız ateş biraz sızı bahşediyor bana. Ardından bir şeyler hissetmenin aciz mutluluğu. Dilimi yakan çayı inatla içiyorum. Sigaramı daha sert çekiyorum ciğerlerime. Ve artık sigaradan son nefesi de çekiyorum. Çünkü anladım, sigara bitince hiçbir şey son bulmuyor. Üç, beş satır karalıyorum. Karaladıklarım arasında kendimi kaybediyorum. Bir şeyler düşünüyorum, hep düşünüyorum. Düşüncelerim arasında cesedimi bile bulamıyorlar. Öyle yokum. Öyle yok olmuşum. Dişlerimi sıkarak geçirdiğim her gece, acıdan kıvranırken dâhi yalnız olmamın tânrının bir oyunu olduğuna inanıyorum. Ben bir şeyler yapıyor ve en nihâyetinde yaşıyorum. Şimdi susup bir sigara yakıyorum. Bu gece gelme yamacıma. Ateşim artık yalnızca bana zarar vermiyor.