"Ben kimseyi sevmem Mösyö, bunu iyi biliyorsunuz, değil mi? Bu yüzden, mutlak bir zorunluluk olmaksızın hayatımı sonsuza dek sürecek bir evlilikle heba edeyim ki? Bir yerlerde bir bilge, 'Fazlalığa yer yok', bir diğeri de, 'Her şeyi yanınıza alın,' dememiş miydi? Bana bu iki özdeyişin Latincesini ve Yunancasını da öğretmişlerdi. Sanırım biri Phaedrus, diğeri de Bias'tı. İşte sevgili babacığım, yaşam umutlarımızın deniz kazası olduğu için, yaşamın deniz kazasında işe yaramayan bavulumu denize atıyorum, hepsi bu ve kendini tamamen yalnız, dolayısıyla tamamen özgür yaşamaya adamış irademle baş başa kalıyorum."
Sayfa 503 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Evde Yoklar
Durmadan avuçlarım terliyor,
İnildiyor ardımdan
Girdiğim çıktığım kapılar.
Trenim gecikmeli, yüreğim bungun,
Bir bir uzaklaşıyor sevdiğim insanlar.
Ne zaman bir dosta gitsem,
Evde yoklar.
İstasyonun çıkış kapısında uzun boylu, asker tavırlı, yaşlı biri belirmişti. Kırlaşmış saçları kısa kesilmişti, yüzünü düzgün bir beyaz bıyık süslemekteydi. Büyük deri bavulun ağırlığı altında ezilmiş olan hamal, Vera ile Lombard'ın yanına doğru seğirtti.
Vera ev sahibesi havasıyla ilerleyerek, yeni gelen adama, "Ben Bayan Owen'in sekreteriyim. Otomobil sizi bekliyor," dedi, sonra ekledi. "Sizi Bay Lombard'la tanıştırayım."
Yeni gelen adam, yaşından umulmayacak bir canlılık ve çabuklukla Lombard'ı süzdü. Zeki bakışlı, mavi gözlerinden, ne düşündüğünü anlamak olanaksızdı.
Geri döndüğümde ne ben eski ben olacaktım ne de bıraktıklarım. Zaman ve yaşanmışlıklar değiştirecekti her şeyi ve yaşamamız mümkünken yaşayamadığımız anıları çalacaktı bizden..
