“Ey Türk istikbalinin evladı! İşte, bu ahval ve şerait içinde dahi vazifen, Türk istiklal ve cumhuriyetini kurtarmaktır. Muhtaç olduğun kudret, damarlarındaki asil kanda mevcuttur.”
Taşıyabileceğimiz sevinç miktarı daha fazla olabilir ama keder öyle bir oyuk açmıştır ki kişi artık sevincin ne olduğunu bile anımsamayabilir, varlığını unutabilir diye düşünüyorum. Daha fazla sevince ihtiyaç duyarız böyle bir durumda mantıken ama artık sevinmenin yokluğunu hissetmiyoruzdur artık.
''Birisi sizin için gerçekten çok değerli ise, bunu ondan sanki bir suçmuş gibi gizleyin. Bu hoş bir şey değildir ama doğrudur. Çünkü bırakın insanları, köpekler bile büyük dostluklara katlanamazlar.''