Bütün duyguları anlatmaya yetecek kadar kelime yoktur. Gerek de yoktur.
"Siz, bir sürü zor iş güç arasında, kendine hayal dünyasından azıcık olsun neşe ve eğlence katmaya utanan ciddi kişiler...!!!!" Hepinize günaydınnnnn...
"Sihirli bir el tarafından tamamen değiştirileceğimi, ruhumda, küçük kız çocukları gibi masum, fakat aynı zamanda bütün hayatımı kavrayacak kadar kuvvetli heyecanlar duyacağımı,
..yakından bakıldığında karışıklığın bununla kalmadığını görüyorum. Bu yabancı, genel anlamda sevgime layık olmadığı gibi dürüstçe itiraf etmeliyim ki düşmanlığımı hatta nefretimi çok daha fazla hak ediyor. Beni sevdiği ya da önemsediğine dair hiçbir belirti göremiyorum. Bir çıkarı olsa beni incitmekten çekinmeyeceği gibi bu sayede elde edeceği her neyse, bana zarar verdiğine değip değmeyeceğini bile düşünmeyebilir. Aslında bakılırsa çıkar sağlaması dahi gerekmeyebilir; herhangi bir arzusunu tatmin edebildiği sürece benimle dalga geçmekte, beni aşağılamakta, küçük düşürmekte ve gücünü bende sınamakta sakınca görmeyecektir. Böylece onun özgüveni ve benim çaresizliğim ölçüsünde bu davranışlarını sürdürmesi mümkündür. Eğer farklı bir tavır takınıp karşısındaki yabancıya nezaket ve anlayış gösterirse ben de ona her zaman ve her koşulda aynıyla karşılık vermeye hazırım.
Sayfa 51Kitabı okudu
3 MAYIS'I ÜÇ İSİMDEN DİNLEMEK
Hakan Paksoy, Prof. Dr. Ahmet Bican Ercilasun, Prof. Dr. İskender Öksüz ve Sadi Somuncuoğlu
Hakan Paksoy (HP): Millî Düşünce Youtube kanalı izleyicilerini selamlıyorum.
Bugün önemli bir konuyu, Türk siyaset ve fikir hayatında ve devlet hayatında önemli olmakla birlikte çok da fazla üzerinde durulmayan bir olayı
Covid-19 ve teknoloji
Dün, dünden bir önceki gün, yarın ve yarından sonraki gün ve günlerdeki
olanlar ve olacaklar gibi tıpkısının aynısı olan bir sabah daha bir işe
gitme eylemi için uyandım telefona kurulmuş bir alarm ile tabi ki!
Yoksa uyanmak öyle kolay değil bu büyük şehirde. Üstünüzden tır geçmiş
gibi uyanırsınız. Uyanırsınız dediğim öyle
Kendime baksam da bir şey göremiyorum ki. Küçük bir kızken bunu ilk fark ettiğimde, şaşkınlıkla, kendime karşı bir bulantı duygusu kaplamıştı içimi. Eksiktim ben. Bir şeyler yoktu bende, ama ne? Olmayan her neyse kalbimin orta yerinde, orada bir oyuk oluşturmuştu sanki. Bozuktum. Defoluydum. Üstelik utanç veren ve korkutan bir bozukluktu bu. Ne olduğunu tanımlayamadım, ama hep bildiğin bir şey tanımlamaya çalışmak da gerekmiyordu aslında. Vardı ve öyleydi işte. Sadece bu duruma hep düzeltmeye çalıştım. Tüm yaşamım boyunca tek amacım bu oldu. Hep kapatmaya çalıştım o oyuğu.
Sayfa 17
