İnsan adını koyabildiği anda, nesneler tehlikeli büyülerini yitiriyordu. İlkel insan, her şeyin ve herkesin adını yanlış koyardı. Bu yüzden de çevresi korkunç bir büyü zinciriyle sarılıydı, tehlikede olmadığı yer ve zaman yoktu. Bilim, bizi hurafe ve boş inançlardan kurtardı. Bilim her zaman aynı adları kullanır, daha çok Latince ve Yunanca adları yeğler, böylece de gerçek nesneleri gösterir. Yanlış anlaşılma diye bir şey bilimde söz konusu değildir, örneğin bir kapının arkasında, o kapının kendisinden ya da olsa olsa gölgesinden başka bir şey aramak, kimin aklına gelebilir?
