Geçiyor arkadaşlar inanın bana geçmez dediğiniz ne varsa, bir gün bir bakmışsınız ki, hepsi geçmiş. Geçerken çok şey kaybediyorsun belki ama geçiyor işte. Mesela bir daha hayal kuramıyorsun. Bir daha birine sarılıp, mutluluğu hissetmek artık korktuğun bir kabus. Çünkü daha önce asla gitmeyeceğine inandıkların seni terk ettiğinde, yeni bir aşka
Beton Yürekli / Anlatı / 18. Ocak Ayı Etkinliği
Bazen; bu alana hiç çıkma taraftarı değilim, öyle ki: başka yüksek bir alana çıksamda, aynı hüsranla karşılaşan -güzelliği incitemeyen gözlerim- eksik bir şehir görmekten nefret ediyorum desem: belki de, az bile kalan-bilen
-kendinden emin tavır sergiler gibi- sözcüklerimin de, yetersiz kaldığına şahit olurum.
Betonlaşmış yüreklerin, bir
Hz. Ömer (ra), sessizce, dinlenmekte olduğu odaya girer. Bir an çevresine göz gezdirir. Odasının bir yanında işlenmiş bir deri, bir diğer köşesinde de, içinde birkaç avuç arpa bulunan küçük bir torba vardı. İşte Allah Resûlü'nün odasında bulunan eşyalar bundan ibaretti.
Bu manzara karşısında ağlamaya başlayan Hz. Ömer'in (ra) hıçkırıkları Allah Resûlü'nü uyandırır. Kalkınca hasırın vücudunda iz yaptığını, kan oturduğunu gören Hz. Ömer (ra) ise omuzları sarsıla sarsıla ağlamaya başlar.
Peygamber Efendimiz (sav) hayretle sorar:
"Ey Hattab oğlu! Niçin ağlıyorsun?"
"Ey Allah'ın Elçisi! İranlılar imparatorlarını saraylarda yaşatırken, Bizanslılar Kayserlerini lüks ve ihtişama boğmuşken sen ki Allah'ın Elçisisin… İzin versen de, biz de seni…"
Maksat anlaşılmıştır, Allah'ın Elçisi (asm), gelecekteki halifesinin sözünü hüzünlü bir tebessüm, tatlı bir el işareti ile keser ve "Bu dünya hayatı sadece bir eğlence ve oyundan ibarettir. Ahiret yurduna gelince, işte asıl hayat odur. Keşke bilmiş olsalardı " (Ankebut, 29/64) ayetini okuduktan sonra ekler:
"İstemez misin ey Ömer? Dünya onların olsun, ahiret te bizim!.."
Kim bana bir avuç mücevher için bir anlık sevgi verebilir?
Kim bana başkalarının kalbini görmem için bir göz verip kasalarımın tümünü almak ister?
"ANNE OLMAK..."
Lugatta; çocuğu olan kadına "anne" denilse de, aslında annelik, yavrusunu ilk öğrendiği andan itibaren başlıyor.
Daha kucağına almadan, kokusunu duymadan hatta bir pirinç tanesinden küçük olduğunu bildiği halde yine de en ufak bir tehlikede avuçları hemen karnına kapanıyor sanki düşse, tutacakmış gibi..
Nasıl güzel,nasıl kutsal bir
