BOOOZAAAA
"İçecek reklamlarını seyrediyoruz. Binbir türlü numara.
“Yaşamın keyfi”, “hayatın anlamı”, “kalorisiz”, “gerçek meyve parçalı”, şudur budur.
Sokaklarda, büfelerde satılan içeceklerin bile satış taktikleri var: “Yayık ayranı”, “buz gibi limonata”, “günlük süt”, hepsi aslında birer reklam sloganı.
Dünyada reklama ihtiyacı olmayan tek içecek var: Boza.
Nasıl satarlar bozayı?
“Boozaa.”
“Boozaa.”
Boza. O kadar. Söylenecek başka hiçbir şey yoktur.
Bozayı tanımlayacak bir sıfat yoktur. Boza bozadır.
Ne diyebilirsiniz ki? Bej rengi boza? Oda sıcaklığında boza? Olmaz.
Hâlâ, reklam sloganına ihtiyacı olmayan böyle bir içecek yapılmadı, insanlar da uyduruk meşrubatlar için kendilerini paralıyorlar."
Hicretmar
Yedi tepesiyle meşhur İstanbul’un isminde tepe olan mahallelerinden birisiydi Hidayettepe. Seksenli yıllara kadar şirin ve küçük bir mahalle görümünü korusa da ilerleyen senelerde Anadolu’dan gelen göç akımına kendini kaptırmış ve nüfusu da hızla artmıştı. Hidayettepe Mahallesi’nin o eski şirinliği kaybolmuş âdeta mahalle içinde yeni bir mahalle
Sağlığınız için, ‘Lucky Strike’ için…
Sigara içmeyi sağlıklı bir alışkanlık olarak göstermek, elbette dahiyane bir fikirdi. Lucky Strike’larda kullanılan tütünün içindeki boğazda tahrişe neden olan maddeleri, "zararlı aşındırıcı asitler" de dahil olmak üzere yok ettiği iddia edildi. Böylece Lucky Strike'ın sloganı ortaya çıktı: “Boğazınızı tahrişe ve öksürüğe karşı korur!”
"Sağlığa faydalı” fikrini pekiştirmek adına, opera yıldızları ve diğer ünlü şarkıcıların ifadelerinin kullanıldığı “değerli sesler'' kampanyası başlatıldı.
Ancak bir noktada, diğer pek çokları gibi George Washington Hill de 1920’lerin kadınlara yönelik reklam trendine yöneldi. Ani bir karar verdi: Lucky Strike’ın asıl başarısı, kadınlar sigara içmeye ikna edildiğinde, özellikle de toplum içinde sigara içmeye başladıklarında yakalanacaktı.
Bernays, günlüğünde patronunun yaşadığı o aydınlanma anından şöyle bahsetmişti:
“Beni odasına çağırdı. ‘Kadınlara sokakta nasıl sigara içiririz? Sigara içen kadınlar hep evlerinde içiyor. Kahretsin! Günlerinin yarısını ev dışında geçiriyorlarsa ve eğer onlara sokakta sigara içirmeyi başarabilirsek, lanet kadın tüketici pazarımızın hacmini neredeyse ikiye katlarız. Bir şey yap! Hemen!’ dedi.”
1920’lerde kadınların halka açık alanlarda sigara içmesi hâlâ bir tabuydu. Hatta bazı şehirlerde, kısa bir zaman için New York da dahil olmak üzere, kadınların ulu orta sigara içmesi kanuna aykırıydı. Ama takıntılı bir kişilik olan Hill için bu fikir kesinlikle ve apaçık bir ticari fırsattı. “Göreceksin, ön bahçemizde yeni bir altın madeni işletmek gibi olacak," demişti, Bernays’e.
136 syf.
10/10 puan verdi
"Haz peşindeysen!" sloganı düştü aklıma son satırlarda, ve o ünlü sesi içeren reklam. bittabi reklam kendi görevini yapar ve beklenti yaratır.
Arka kapak yazısına aldanıp, iç sesinizin hımmm çekişleriyle okuyabileceğiniz bir kitap olduğunu düşünüyorsanız, kitabı aldığınız yere geri koyun derim.
ana karakter Frank'in haz peşinde -ki cinsel hazdan bahsediyor- çözüme ulaştırmaya çalıştığı bir bulmaca ve bulmacanın anahtar olduğu bir kapı ile başlıyor kitap. kapı hemen açılıyor ve Frank aradığını (!) buluyor. bundan sonra eklenecek her detay kitabın okunmasına gerek bırakmaz, malum kısacık bir kitap kendisi.
seçilen konu öylesine çekici ki aslında. insan olarak doyumsuzluk hissine kapıldığımız oluyor, soyut veya somut doyumsuzluk nesnelerimiz farklı olsa da. nihayetinde yaşanan boşluk hissi ise benzerlik gösteriyor diye düşünüyorum. Kitapta okumayı umduğum kısım buydu aslına bakılırsa, umulan hazza varamamış olmanın, bir insanı hangi sınırları zorlamaya iteceği, neleri feda ettirebileceği.. tam bu noktada Frank(eksik bilgilendirilmiş kişi) ten bekleneni mini dozlar ile de olsa Julia 'dan alıyoruz. (Julia kahramanın yengesi oluyor :))
yineleme olacaksa da kitabın konusu neresinden bakarsanız bakın merak uyandıran türden, sınırların aşılabilirliğini ya da benim durumumda sınırları aşmaya zorlayan içsel itkileri okumak istiyor insan, ama bu kadarcık sayfaya sığdırılamamış olduğu da muhakkak. bunun, olumsuzdan ziyade olumlu eleştiri olduğunu da belirtmek isterim. Cümlelerin arasında akıp gitti gözlerim ve bitiverdi kitap. 
L in de incelemesinde dediği gibi 1360 sayfa olsaymış da tadına vara vara okusaymışız
Elodie Stevenson aranan bir aktördü. TV dizileri, sinema ve reklâm çekimleri için setten sete koşturmakla geçiyordu günleri. Bir gün Hollywood’un en ünlü yönetmeninden cazip bir film teklifi aldı: Şizofreni tedavisi için akıl hastahanesinde yatırılan ünlü bir kadın oyuncuyu canlandıracaktı. Rolün hakkını verebilmek, gerçek şizofrenlerle hemhal