huzursuz beyin alıntısı
-ALINTI-
ZATEN ÖLMÜYOR MUYUZ?
Steven Pressfield, kitabı Yaratma Savaşı’nda klasik senaryodan yola çıkıyor: Kadının biri kanser olduğunu ve altı aylık ömrü kaldığını öğrenir. Birkaç gün içerisinde işinden istifa eder ve yazı yazmak, Yunanca öğrenmek gibi hayallerinin peşine düşer. Kadın hayatının en mutlu günlerini yaşarken, arkadaşları onun delirdiğini düşünürler. (Kadının kanseri gerilemeye başlar. )
“Bu mudur yani?” der Pressfield, "içimizdeki dirence karşı koyabilmek için illa ölümle yüzleşmemiz mi gerekir?" ZATEN ÖLMÜYOR MUYUZ?
Devam eder:
“Zaten karanlıkta kalmış her şaşkın ruh, bir sabah ansızın sihirli bir değnekle rüyasını gerçekleştirmek için ilk adımı atacak güce kavuşsaydı, memlekette psikologlar işsiz kalırdı. Hapishaneler boşalırdı. Alkol ve tütün endüstrisi çökerdi.”
Pressfield elbette abartıyor (Makalenin sonunda, ressam olan Hitler’in boş bir tuvalle karşılaşmaktansa İkinci Dünya Savaşı’nı başlatmasının kolayına geldiğini iddia ediyor.)
Abartıyor ama gösterdiği yer doğru.
Normal zamanlarda kendimize doğru yönelirsek, insanlardan uzaklaşmaktan ve yalnız kalmaktan endişeleniyoruz.
Ölümle yüzleştiğimizde ise zaten uzaklaşacak zamanımız kalmıyor.
Önceliklerimiz değişiyor ve daha fazla kendimize odaklanıyoruz.
Clarrissa Pinkola Estes’in kadınlar için yazdığını genelleyebiliriz:
“Bir insan, kendisi olduğu zaman başkalarını kendisinden uzaklaştıracağını hissedebilir, ama ruhu meydana çıkarmak ve değişiklik yaratmak için gereken, tam da bu psişik gerilimdir.”
biryudumkitap.com’dan…
"Ama çizmem gereken ne?" diye sordu çocuk.
"Bir çizgi çiz, hoşuna giden bir çizgi, ressamın işinin, nesnelerin dış hatlarını aynen yeniden çizmek değil, kendi çizgileriyle kâğıt üzerinde bir evren yaratmak olduğunu da unutma." dedi ressam.
Kitleden bir millet, milletten bir devlet yaratmak, hakiki siyasetin sahip olabileceği en derin anlam olagelmiştir. [...] Devlet adamı aynı zamanda bir sanatçıdır ve bir heykeltıraş için ham taş neyse millet de lider için odur. Liderle kitle arasındaki ilişki ressam ve renk arasındaki ilişki kadar doğal ve sorunsuzdur.*
* Joseph Goebbels, Michael. Ein deutsches Schichsal in Tagebuchblättern, Münih 1942, S. 21.
Sayfa 33 - İletişim YayıncılıkKitabı okudu
"Sanatın açıklığa kavuşturduğu şey, yalnız kendi hayatımız değil, başkalarının da hayatıdır, çünkü tıpkı ressam için renk gibi, yazar için de üslup, teknik değil, görüş meselesidir. Her birimizin dünyayı görüşündeki nitel farklılığın, doğrudan ve bilinçli yöntemlerle mümkün olamayacak şekilde ortaya koyulmasıdır; sanat olmasa, bu farklılıklar ebediyen her birimize ait birer sır olarak kalırdı. Ancak sanat aracılığıyla dışarıya açılabilir, bir başkasının, bizimkiyle aynı olmayan bu âlemde neler gördüğünü öğrenebiliriz; aksi takdirde bu âlemin manzaraları, aydaki görüntüler kadar bilinmez olurdu bizim için. Sanat sayesinde, bir tek dünya, kendi dünyamızı göreceğimize, çeşitli dünyalar görürüz; özgün sanatçı sayısı ne kadar çoksa, bize açık olan dünyaların sayısı da o kadar çoktur ve aralarındaki fark, sonsuzlukta dönüp duran dünyalar arasındaki farktan büyüktür; bu dünyalar, adı ister Rembrandt olsun, ister Vermeer, ışıklarının yayıldığı ocak söndükten asırlar sonra, hâlâ kendilerine has ışınlarını bize yansıtmaya devam ederler." (Yakalanan Zaman; II, 2980)
