-Rubai- Şiiri (Kazım Poyraz)
Saçlarıma kar yağdı, yolum duman efendim
Bu garip gönlüm sana vurgun aman efendim
Yıllar durmaz, bir kervan gibi geçip gidiyor
Senden ayrı yaşamak, bana zulüm efendim.
Sayfa 119 - Ay YayınlarıKitabı okuyor
Rubai
Ömrün o büyük sırrını gör bir bak da
Bir tek kökü kalmış ağacın toprakta
Dünya ne kadar tatlı ki binlerce kişi
Kolsuz ve bacaksız yaşayıp durmakta.
Sayfa 158Kitabı okudu
Bir yıl dert çekmeden var mı bir gün sevinen?
Bir gününü sevgisiz geçirdinse, yazık:
En boş geçen günün o gündür, inan bana.
Yeryüzünü gül bahçesine çevirmekten
Daha güzeldir bir insanı sevindirmen.
Sayfa 129Kitabı okudu
Neden diyorum, nasıl diyorlar
Gönül diyorum, akıl diyorlar
Bir meyhanedeyim körkütük sarhoş
Şarap diyorum, ayıl diyorlar.
Sayfa 207Kitabı okudu
Bir kez gerçekten sevdin mi dünyada
Cennetin, cehennemin üstündesin.
Sayfa 95Kitabı okudu
Hep zulmederek halkı soyup gitmişler,
Eller keserek, gözler oyup gitmişler
Yıllar yılı çaldıkları dünya malını
Bir gün yine dünyada koyup gitmişler.
Sayfa 86Kitabı okudu
Benim halimden haber sorarsan,
Bir çift sözüm var sana, yürekten:
Sevginle gireceğim toprağa,
Sevginle çıkacağım topraktan.
Sayfa 17Kitabı okudu
Biz gerçekten bir kukla sahnesindeyiz:
Kuklacı Felek Usta, kuklalar da biz.
Oyuna çıkıyoruz birer, ikişer;
Bitti mi oyun, sandıktayız hepimiz.
