Okumayan kaybeder, okuyan zaten kaybetmiştir.
Kurbağalara bakmaktan geliyorum, dedi Yakup
Bunu kendine üç kere söyledi
Onlar ki kalabalıktılar, kurbağalar
O kadar çoktular ki, doğrusu ben şaşırdım
Ben, yani Yakup, her türlü çagrılmanın olağan şekli
Daha hiç çağrılmadım
Biri olsun "Yakup!" diye seslenmedi hiç
Yakup!
Diye seslenmedi ki, dönüp arkama bakayım
Ve içimden durgun ve çürük
Ve bir başıma. Ve bağımsız. Yalnız ağaç gibi. Yaşlı ve büyük. Ve yalnız.
Otuz yıl öncesi kentimin bir küçük burjuva mahallesindeki kadar ölü bir pazar. Yalnız evler görkemli. Mağazalar görkemli. İnsanlar iyi giyimli. Ama içlerinde soluk yok. Soluk yok.
Eskiden büyük bir kuvvetle içine işleyip keskinliğini uzun süre muhafaza eden kavga şevkinin daha o anda söndüğünü gören Martin, kendisini sürekli tahlil eden ve bunu, yaşamasını engelleyecek kadar çok yapan, erdemli, yalnız ve sade bir varoluş içinde bulunduğunu keşfetti.
Sayfa 419Kitabı okuyor
Kul, tüm davalarından ve hırslarından arındığında, Rabbine karşı yalnız kalır. İşte bu noktada, insanın kaderi belirginleşir. Bu yakın tanıklık, güçlü bir imanla birlikte gelir. Bundan sonra, korkunun, yalnızlığın ve yarınların terk edilmesi başlar, ancak her ne olursa olsun, halkını savunmaya ve haklarını aramaya devam eder.
Anne ölünce çocuk
Bahçenin en yalnız köşesinde
Elinde bir siyah çubuk
Ağzında küçük bir leke
Çocuk öldü mü güneş
Simsiyah görünür gözüne
Elinde bir ip nereye
Bilmez bağlayacağını anne
Kaçar herkesten
Durmaz bir yerde
Anne ölünce çocuk
Çocuk ölünce anne
Sezai Karakoç
Aslında herkes ölü
sen yalnızlıktan şikayet ediyorsun
bir şey söyleyim mi?
aslında herkes yalnız !
aslında herkes ölü
aslında herkes haksız
aslında hiç kimse yok
aslında her şey yalan
aslında bir ara senden nefret edeceğim
aslında kelimeler zavallı
aslında sussam, ne güzel
ertelenmiş bir intiharın yükü omuzlarımda haberin olsun
Sayfa 20Kitabı okuyor
Çekmecelerde, dolaplarda unutuldum. Sevgilin değil, hep sahip olmayı arzuladığın eşyandım senin! Eskidim. Yıprandım. Parçalandım. Kırıldım. Söküldüm. Unutulmaya yüz tutmuş bir şarkı oldum. Unutulmaya yüz tutmuş bir marş oldum. Yalnız Adamlar Orkestrası'nın doğaçlama çalacağı bir ninni oldum sen koynumda uyurken.
Sayfa 20Kitabı okuyor
Raşit Ulaş - İsimsiz Oğullar ve Tanrı Kuşları
allah’a ve türkiye’ye kırgınım
günahım ve sevabım sizin olsun
ikinizi de çok seviyorum
bütün kaybedilmiş günlerin ardından koşarak uzaklaştım
incinen bir ruh ve zay olmuş bir ömür
bütün diklenişlerin ardından
öylece yere kapaklanmaktı dünyanın getirdiği
şimdi sana hangi yüksek sesle bağırayım ey kalan günlerim
ey ne kadar kaldığını bilmediğim
...İnsanların arasında yalnız olmaktan daha korkunç bir şey yoktur...
Sayfa 19Kitabı okudu
