O'nun yardımı olmadan bir adım bile atamayacağını hiçbir zaman unutma! Böylece, mücâdelende kendini yalnız ve kimsesiz hissetmezsin; başarı kazandığında gurur ve şımarıklığa kapılmaz, başarısız olduğun zaman ümitsizliğe, yılgınlığa düşmezsin.
Sayfa 280
Gelişmek
Çok uzun süre sonunda korkuların karanlıktan doğmadığını anladım. Korkularla yıldızlar gibi hep oradaydılar. Onları fark edemeyişimin nedeni ise sadece gün ışığıydı. Etrafındaki bu geçici parlaklık. Ama nihayetinde içine hapsolduğum bu karanlığı sonunda anladım. Şu yerküre üzerinde dünyanın en yalnız canlısı gibi hissetsem de yıllardır biriktirdigim tüm acı ve korkuların beni hiçbir zaman yalnız bırakmadığını fark ettim. İşte beni dönüştüren bu acımasız gerçek oldu. O kadar uzun süre karanlığa bakınca, karanlıkta artık bana bakmaya başladı. Tüm hayatım boyunca canavarlarla çarpışan beni bir canavara dönüştüren ne yazık ki bu kısır döngü. Eskiden fikirlerle dolu beynimin içinde kalan tek şey acı. Hiçbir hücremin asla alışmadığı sonsuz bir acı. Ama bu acılar tıpkı doğum yapan bir kadının sancısı gibi. Doğacak olan her düşüncem için bu acılara katlanmak zorundaydım. Çünkü acı çekmek öğrenmenin ve gelişmenin en önemli motivasyonudur.
Sayfa 20
—İnsan bir gün həyat yolunun sonuna çatır.Həyatla hesablaşma vaxtıdır.O,dönüb arxaya baxır.Buraxdığı səhvlərə,sinə gərdiyi çətinliklərə.Ancaq,bununla belə,düşünür ki,həyatını layiqincə başa vurmuşdur.Çünki o,ömrünü başqalarının istədiyi kimi deyil,özü istədiyi kimi yaşamışdır.Bax,məhz bu,həyatda ən mühüm olandır.Öz yolunu özün kimi getmək.Çünki bu,yalnız sənin yolundur.
Dünyanın dört bir yanına sürülmüştü yalnızlar . Onlar için dünya bomboştu. Oysa dünya boş değil. Belkide tek yapmaları gereken gezmektir. Olur da birgün karşılaşırlar belki. Bilirim onları, anlarım hallerinden … Yalnızlar mı daha yalnız yoksa ben mi?
"Namaz psikiyatrik bir tedavidir. Çünkü namaz kılan, kendini yalnız hissetmez. O, en büyük güce bağlıdır. Namazı hûşu içinde kılan bir toplumda psikiyatrik hastalık olmaz.."
Cemil Meriç
"bir tarafım, böceklerinden yıldızlarına kadar kâinatın kalabalığını ve dünyanın dört bucağında kaynaşan insanları burnumun dibinde hissediyor, onlarla beraberim, onların içinde; bir tarafım ise yapayalnız, öylesine yalnız ki bunu, bu hissi ömrümde ilk defa duyuyorum; kederden boğuluyorum bazen, bir tarafım boğuluyor, bir tarafım ama boğuluyor, bunu, bu yalnızlık duygusunu, bu kahrolası kederi yenmem lazım..." Nazım Hikmet
Güzel bir tespit.
"Kavimlerin siyasî tarihleri birbirinden ayrı olarak ele alınabilir, dinî tarihleri hiçbir zaman birbirinden ayrılamaz... Tek dinin tarihi daima dar, daimi bâtıl, daima yanlış olmaya mahkûmdur. Hakiki olan yalnız insanlığın din tarihidir."
Schure
Dünyanın ortasında tek başına kalmış bir hali vardı. Yalnız, yapayalnız...
Sayfa 33Kitabı okudu
şimdi biz neyiz biliyor musun?
"akıp giden zamana göz kırpan yorgun yıldızlar gibiyiz.
birbirine uzanamayan,
boşlukta iki yalnız yıldız gibi.
acı çekiyor ve kendimize gömülüyoruz,
bir zaman sonra batık bir aşktan geriye kalan iki enkaz olacağız yalnızca,
kendi denizlerimizde sessiz sedasız boğulacağız."
ne kalacak bizden?
bir mektup, bir kart, birkaç satır ve benim şu kırık dökük şiirim,
sessizce alacak yerini nesnelerin dünyasında.
ne kalacak geriye savrulmuş günlerimizden,
bizden diyorum, ikimizden
ne kalacak?