Ne zaman kendimle baş başa kalsam, Raif efendinin saf yüzü, biraz dünyadan uzak,
buna rağmen bir insana tesadüf ettikleri zaman tebessüm etmek etmek isteyen bakışları gözlerimin önünde canlanıyor.
"Öyle bir mekana çıktılar ki renkler, ışıklar cümbüşü, hiçbir rejisör böyle bir sahne düzenleyemez, hiçbir ressam böyle bir dekor yapamaz, kelimeler onu tarife yetmez, hayalen bir nehrin kenarına gidin, çiçekler, ağaçlar, Kelebekler, hafifçe esen bir meltem ve su sesleri, belki böyle bir manzara size bu mekanı bile biraz anlatır. Melek gibi bir kız, bu yerin tek sakini... Esma-ül Hüsna'nın tecellilerini seyre dalmış. Menan Cinlerini görünce tebessüm etti: "Hakim-i Mutlak Allah'tır, Onun izni olmadan hiç kimse buraya giremez, demek O'nun izniyle geldiniz, hoş geldiniz, buyurun."
Sayfa 37Kitabı okuyor
“İnsanlara gösteriş için, onların rızalarını almak için amel yapıp, sonra da bunu Allah Teâlâ'nın kabul etmesini istemek yakışır mı? Hırsı, şımarıklığı, azgınlığı ve dünyaya düşkünlüğü bırak. Sevincini ve neşeni biraz azalt. Biraz hüzünlü ol. Çünkü sen, hüzün evinde ve dünya hapishanesindesin. Resûl-i Ekrem [sallallâhu aleyhi ve sellem] daima tefekkür ederdi. Sevinçleri az, hüzünleri çoktu. Az gülerdi. Sadece başkasının kalbini ferahlandırmak için tebessüm buyururlardı."
Abdülkadir Geylani
Sayfa 46
Helal-u hoş olsun gurur da naz da
Ne olur tebessüm etsen biraz da
Gülmezsen gökyüzü aysız kalmaz da,
Yüzün gibi mehtap zor gelir gider...
Sayfa 36Kitabı okudu
Hikaye hep aynı kalır...
Gök kurşunî. Başım biraz yorgun ve içim titriyor. Gök ziyâsını benim için kısmış gibi; içimde dinlenmek ihtiyacı var, içimde hafif gıcıklayıcı bir tebessüm var.
Gönlüme
Nisan yağmuru gibi düştün çorak gönlüme
Hazan vurgunu yemiş, bahar bırak gönlüme.
Kâküllerin dökülmüş hilali perdeliyor
Pusudaki eşkıya kurmuş tuzak gönlüme
Gözlerin gözlerime bakıp tetik düşürdü
Kalbini mezar eyle koyma firak gönlüme.
Senin meftunun gönül sen kenar geziyorsun
Sevdana pervanedir dönüp bir bak gönlüme.
Sensiz kalan yurtları karanlıklar basıyor
Dudağında tebessüm bir çerağ yak gönlüme
Lime lime çatlamış sana hasret topraklar
Yeter yaban gezdiğin biraz da ak gönlüme
Ben Yakub’un yetiği, Züleyha’nın aşkıyım
Bu vatanda mazlumum düşme ırak gönlüme.
Bekir Urfalı
