Birgün sabah sabah kapıyı vursam,
-Kim o? Dersin uykulu sesinle içerden.
Saçların dağınıktır, mahmursundur.
Kimbilir ne güzel görünürsün sevgilim..
Burada gömülüdür. i.resimyukle.xyz/7cfPay.jpg işte tam burada. Şair 
Ahmed Arif 'in oğlu Filinta Arif'in yaptığı bu mezarda. Akdeniz'in oğlu gemisine binip sonsuz bir diyara yelken açmış ve keşke mezardan çıkartıp ona bir sürü şiir yazdırtabilsem diyen bir ben bırakmıştır geride.
Sevgili Ahmet Erhan 'daşım
Bu günden geçmişe elveda
İlkim iyikim....
İyi ki varsın her şeye rağmen iyi ki girdin hayatıma son kez içimde kalan her şeyi anlatacağım artık senden geriye içimde bir şey kalmasın diye...
Sen anlasanda anlamasanda ben anlatacağım. Bir ömür yanında olmadığım için üzgünüm zaten istemezsin ama yinede seni bu hale getirdiğim için üzgünüm ama ben de bittim bunu bil isterim,
Birgün Mela, birgün daha bir anlamlı yanacak sigara. Bir gün o acı kahve daha acı olacak boğazımda. Ben o gün ağlamayacağım. O gün ağlamak için çok geç olacak. Ben o gün uzaklara bakmayacağım. Gökyüzünde yıldız aramayacak gözlerim. Mela. Sessizliğim daha bir derinleşecek dilimde, daha güçlü susacağım. Ben o gün simsiyah dumanlardan tek katlı küçük bahçesi olan minik bir ev yapacağım. Ama bu sefer Mela, çıkaracağım içinden güzellikleri; kuşlar kediler ve çocukları.. Üfleyerek sileceğim sonra her şeyi.. Yeni bir duman ile yine sensiz ve sevgisiz hayaller çizeceğim. O gece sabah olmayacak Mela. Ben o gece gömüleceğim.
İslam'ı yaşamak
Ebu Dücane (ra); sabah namazlarını Rasûlûllah (sav)'ın arkasında kılmayı adet edinmişti.
Ancak namaz biter-bitmez süratle camiden çıkar giderdi. Bu davranışı Rasûlullah (sav)'ın dikkatini çekmiş olacak ki bir gün Ebu Dücane'yi durdurdu ve *-Ey Ebu Dücane, Allah'a ihtiyacın yokmudur? (ki dua etmeden çıkıp gidiyorsun)*
Birgün sabah namazına kudüste uyanmak gibi hayalim var..
Belki birgün ,Türkü söyleriz, şiir okuruz, geceye karşı
Bir mum yakar sabah seherine kadar bekleriz güneşi
Gökyüzünün maviliği ile boyarız çocukların gözlerini
Ve uçurtma uçururuz yüreklerin en yücesine...
İnsomnia hastası olduğunu düşündüğüm bir karakterin başından geçiyor hikaye. Ama tek sıkıntı uyumamasına rağmen hiç halsizlik veya yorgunluk belirtisi de göstermiyor bu karakterimiz. Karakterimizin eşi diş hekimi ve birde erkek çocukları var. Ana karakter birgün uykusundan karabasan diye tabir edeceğimiz varlık tarafından uyandırılıyor ve sonrasında daha da uyuyamıyor bunun yerine geceleri brendy içip 
Anna Karenina okuyor. Sonrasında Honda city arabasıyla şehir turu atıyor ve tekrar sabah kimse uyanmadan evine dönüyor. Bu sırada tabiki ne oğlunun ne de eşinin bunlardan haberi olmuyor. Hikaye güzel evet kendini okutturuyor fakat bir sonuca varmıyor. Kitabın bitince "Eee yani?" diyip düşünüyorsunuz yazar burada ne anlatmak istemiş diye. Giriş var gelişme var ama sonuç bölümü eksik kalmış o yüzden bu kitaba puanım 7/10.
