Her şey, insanlar,mevsimler,bulutlar,her şey kaçıp gidiyordu;insanın taşlara,bir kayanın tepesine asılması da yararsızdı, yorulan parmaklar gevşiyor,kollar cansız bir şekilde düşüyor ve insan kendine bu çok yavaşlamış gibi görünen ama hiç durmayan ırmağa kapılmış buluveriyordu.
Sayfa 192