Kafka'dan bu sene okuduğum ikinci kitap, ikinci mektup...
Mektup, günlük, otobiyografi, anı türlerinde eserler okumak benim için ekstra keyiflidir. Adeta insanların beyin kıvrımlarında dolaşır, onlarla oturup sıcak bir kahve eşliğinde saatlerce sohbet etmiş tadı alırım ve bu eşsiz bir deneyimdir. Bizden yıllar yıllar önce yaşamış şu an hayatta dahi olmayan insanların duygularına, düşüncelerine tanıklık edebilmek zaten eşsizdir. İyiki kitaplar var! Ama söz konusu yazar Kafka olunca epey zorlu bir okuma süreci oldu. Aslında mektupların dili gayet sade, yazılar akıcıydı ama Kafka'nın düşünce dünyasında 400 sayfa bulunmak gerçekten yorucu ve karmaşıktı benim için. Keşke aralarda Milena'nın mektupları da olsaydı,bize ulaşmış olabilseydi diye düşünmeden edemedim, okumak çok daha keyifli ve akıcı olurdu. Mektupları okurken aniden başlayan günlük olaylardan, kişilerden bahsetmeler de okunabilirliği zorlaştırıyordu, bütün bunlara eklenen Kafka'nın korkuları ve güçsüzlükleri de malesef zorlu bir mektuplar yığını oluşturmuş bizim için.
Özetle Milena'ya Mektuplar benim için aşk mektuplarından daha çok Kafka'nın dünyasıydı. Zorlu bir okuma süreci oldu, pek çok keyifli alıntı da kattı birikimime.
