"Artık demir almak günü gelmişse zamandan,
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.
Rıhtımda kalanlar bu seyahatten elemli,
Günlerce siyah ufka bakar gözleri nemli.
Biçare gönüller! Ne giden son gemidir bu!
Hicranlı hayatın ne de son matemidir bu!
Dünyada sevilmiş ve seven nafile bekler;
Bilmez ki giden sevgililer dönmeyecekler.
Birçok gidenin her biri memnun ki yerinden,
Birçok seneler geçti; dönen yok seferinden."
Bundan sonra hayatına başka kadınlar da girmiş ama hiçbiriyle evlenmeyi düşünmemiştir. Kendisini cezalandırmıştır. Değil evlenmek, bir ev sahibi dahi olmamıştır. Hayatı otel odalarında, pansiyonlarda geçmiştir Yahya Kemal’in.
Yahya Kemal Paris’te Fransız şairlerinin bohem havasını almaktansa Moskova’dan materyalist, maddeci bir ruhu kapsaydı belki de yarım kalan bir aşk olmayacaktı. Belki de bu şiir hiçbir zaman yazılmayacaktı.
Ve belki de gerçekten kavuşamamaktır aşk...
Alırken Cumhuriyet 'in faziletleri, alamayınca Cumhuriyet'in eziyetleri!!!
Necip Fazıl, dergisinin kapatılması ve memuriyetten kovulması üzerine, 1930’larda ve 1940’ ların başında öve öve bitiremediği rejimi bu sefer yermeye başlamıştır. Öyle ki 1931’de softaları eleştiren Necip Fazıl, 1943’ten itibaren kendisi “softalık” yapmaya başlamıştır.
....................
Nitekim 1943 yılına kadar hem CHP ile ilişkisini hem de içkili, kadınlı, kumarlı bohem hayatını sürdürmüştür..
Necip Fazıl 1943’ten itibaren Büyük Doğu dergisinde “din” ağırlıklı ve “rejim” karşıtı yazılar yazmaya başlamıştır. Büyük Doğu’da Peygamber’in, Dört Halife’nin, bazı din büyüklerinin hayatı, şeriatın güzellikleri gibi konularda yazılar çıkmıştır. Çoğunu “Adıdeğmez” mahlasıyla yazan Necip Fazıl, yazılarında CHP, İsmet İnönü, Falih Rıfkı Atay gibi siyasiler ile Atatürk heykelleri, kürtajın artışı, kadının çalışması, okul müsamerelerinde ve ulusal bayramlarda genç kızların mini şort ya da mini etek giymeleri, kadınların açılıp saçılmaları gibi konularda sert eleştiriler yapmıştır.
Sayfa 147Kitabı okudu
