Ne kadar bedbahtım. Kitap okumaya vaktim yok diyorsun. Dostum niçin okuyup yazıyorsun? Boş bir merak için öyle değil mi? Eğer böyleyse sen sefil bir adamsın. Okuyup yazmak daha iyi bir yaşama hazırlanmak için olmalı dır. Öyleyse bugünden itibaren daha iyi yaşamaya bak. Vazifeni her yerde yapabilirsin. Bazı şeyler kitaplardan daha çok aydınlatabilir seni. • • •
Düşünceler ve Sohbetler - Epiktetos
Sayfa 160
Güney Afrika San Kaya sanatı
Resimlerin yerleştirdiği kaya duvar boş bir sayfa değil, imgelerin bir parçasıydı; bir anlamda imgeleri anlamlandıran bir mecraydı. Sanat ve evren gerçekliğin karmaşık doğası hakkında ortak bir ifadede birleşiyordu. Şamanların yolculuklarını, betimlemeleri ve imgelerle, âlemlere erişim sağlayan geçitler oldu.
Sayfa 137Kitabı okudu
Gülümseyen boş beyaz bir sayfa gibi. Yani tepeden tırnağa sahte hissediyordu insana.
Sayfa 8 - ithaki yayınlarıKitabı yarım bıraktı
"İnsan ömrü boyunca yeniden doğmazsa eğer varoluş kitabında boş bir sayfa olarak kalacak demektir".
Sayfa 10Kitabı okudu
İnsan ömrü boyunca -bir defa olsun- yeniden doğmazsa, hayat kitabında boş bir sayfa olarak kalacak demektir, der Cibran. Nerede, ne zaman olur bilemiyorum. Fakat yeni bir başlangıca ulaşmadan tükenirse ömrün, bunu yaşamaktan sayma. Kendine uzak kaldın, kendini bulamadın demektir.
O zaman dediklerimi hiç düşünmediğini anladım, sözü değiştirdim. “Eeee, sen ne yaptın bütün gün bakalım?”
Ne yapacakmış, can sıkıntısından hep kendini trenin altına boşu boşuna atan Anna ile yine boş yere zehir içen Emma denilen kadınla uğraşıp durmuş. Ona göre iki kadın da ruh hastasıymış. O Vronski denen adam da, Rodolphe denen, Leon denen adamlar da bu kadınların öldüğüne değmezmiş, amma da saçmalamışlar; iki romanı da hiç inandırıcı bulmamış. Saçma sapan hikâyelermiş bunlar; eski modaymış, küflüymüş.
Bir gün içinde iki romanı da okumuş olmasına şaştım doğrusu, bunu da söyledim.
“Okumak derken...”
“O kitapları demek istiyorum, onların birini bile bir günde okuyamaz insan.”
“Onca sayfa okunur mu hiç ya? Özetlerine baktım.”
Bunları söylerken kucağındaki iPad’i işaret ediyordu. O zaman hayatı, aşkı, ölümü, felsefeyi, edebiyatı 140 karakterlik tweet’lerle ifade eden bir kuşakla konuştuğumu daha derinden kavradım. Aramızdaki uçurum kapanmayacak cinstendi.
