-Etrafında kimsenin olmaması zor,
Yüreğinde kimsenin olmaması ise daha da zor.
.
Yalnızlık bir boşluk hissidir,
Bazen kafada, bazen de yürekte gizlidir.-
/... -her insan bir boşluğa tutunur
ki o boşluk... tanrısal bir yontudur-
ve her aşk... kül rengi bir zaman sonra soğur ve unutulur
kim bilir! bakarsın gün gelir...kokusuna rüzgârlar kanat olur
ve bir cemre gibi düşer nâr-ı aşk... o boşluğu doldurur.../
-Aslında ben Peygamber Efendimiz zamanında yaşayıp ona inanmayanlara hak veriyorum.
-Neden kızım?
-Şimdi bana da biri gelip "Bu benim dinimdir, bu doğrudur ve sizin inandıklarınız yalandır" dese bende O kişiye inanmazdım...
Ulan benim bütün kitap okuma ve dinî meselelere olan iştiyakım şu uşağın sorularına cevap verme adına sanki. Elhamdülillah, dilimiz üç beş şeye dönüyor da cevap veriyoruz. Boşluk kalsa sorularda "Kainat boşluk kabul etmez" kabilinden o cevabı yanlış bir şekilde bulduğu anda "yandı gülüm keten helva." Ol sebepten kardeşlerim, okumalarınız, öğrenmeleriniz, amelleriniz hep istikbale doğru bir yatırım. Sadece sizi değil, neslinizi de kurtarmak adına bir atılımdır. Mevlam mübârek eylesin, âmin. "Kendime okuyorum, başkasından banane" diye saçma sapan -hani siz yapmazsınız da aklınıza şeytan sokar diye diyorum- şeylere aman ha kapılmayın...
“Fakat sonunda acı veren bir durum yaşayıp hayal kırıklığına uğramış olsan bile, o insanların karşına çıkmış olmasının senin için iyi bir şey olduğu kanısındayım. Bir insanın yüreğinde hiçbir boşluk kalmayacak şekilde başka birileriyle bütünleşmesi, kolay kolay olan bir şey değil.”
Bazen vazgeçersin.Herkesten ve her şeyden.Uzaklara gitmek istersin, başka yerlere kaçmak.Kimseyle konuşmak, kimseyi görmek istemezsin.Kurduğun hayallerden, verdiğin sözlerden vazgeçersin.Ne başarmaya gücün kalır ne de oldurmaya.Bir iki defa kendini kandırır yeniden denersin, çok geçmeden anlarsın.Olmayacağını, olduramayacağını yorulursun.Bir şeyleri beklemekten, "acaba değişir mi"diye sorgulamaktan.Bir mucize olsun diye inanmaktan yorulursun.Kendini suçlamaya başlarsın, umut ettiğin için, emek verdiğin için. Gerçekleşmemesine rağmen hayallerinin peşinden koştuğun için.Kocaman bir boşluk oluşur.Tam kalbinin üzerinde doldurmak istedikçe,içini acıtan,yüreğini sızlatan.Sonra yatağına girip, yorganı üzerine çekersin."Vazgeçtim" dersin, "bugün herkesten ve her şeyden vazgeçtim."Bazen vazgeçersin.Kurduğun bütün düşlerinden, verdiğin bütün sözlerden .Biriktirdiğin bütün hayallerden tek tek vazgeçersin.