Yanılmışım ve biraz da yanmışım. Bazı yollar tekrar yürünmez, bir şarkı seni on altı yerinden bıçaklasa da başa sarıp dinlenmezmiş ardı ardına. Bazı insanlar çiçeklerini sular, bazılarıysa üstüne basıp geçermiş. Çiçeklerinin üstüne basıp geçenlere sayfalarca yazı armağan edilmezmiş. İçine attıkların göğüsünde bir dağ olurmuş fakat bununla yaşamayı öğrenirmişsin. Bazı şeyler çok acı verici olsa da insan alışırmış her şeye. Gecenin ıssız saatlerinde içinde dolup taşan özlemi kimseye anlatamayınca yazarmışsın satırlarca. Sabahın ilk ışıklarını satırlarına ona karşı özlemini, sevdanı yazarken karşılarmışsın ama onun bundan hiç haberi olmazmış. Olsa da bir şey farketmezmiş gerçi. Öğrendim artık. Bazı sevdalar karşılık bulamazmış. Karşılık bulamadığın için bir köşeye kaldırıp atamazmışsın da. Sevda bu değilmiş çünkü. Hangi devirde, zamanda ve kiminle olursa olsun kalbinin bir köşesinde kalırmış hep izi. Alelade bir yerde ismi geçince bir yumru peydahlanırmış boğazına hiç belli etmeden devam edermişsin konuşmaya. Yani demem o ki bazı insanlar yanında olmasa bile kalbinde yaşarmış, bazı yollar tekrar yürünmese de bir kez o yollardan geçtiğini, geçerken yüzündeki tebessümünü unutamazmışsın. Evet o yollar tekrar yürünmez, çiçeklerine basanlara sayfalarca yazı yazılmaz artık fakat güzel zamanların hatırına hep kalbinde yaşarmış.
"önce saniye teyze öldü sonra dedem sonra babaannem sonra yengem sonra eniştem. sonra eniştemin ölüm haberini bana veren bakkalı bıçakladılar eniştemin yedisinin okunduğu akşam. sonra sedat amca öldü sonra babam sonra öbür dedem bir de büyük deprem. otuzuma basmadan otuz tabut kaldırdım musalladan. babamdan öncekileri babamla beraber
SEN GİTTİN VE HERKES ÖLMEYE BAŞLADI. (EMRAH SERBES)
youtu.be/yINgS4tC7Kc
Önce Saniye teyze öldü sonra dedem sonra babaannem sonra yengem sonra eniştem. sonra eniştemin ölüm haberini bana veren bakkalı bıçakladılar eniştemin yedisinin okunduğu akşam. sonra sedat amca öldü sonra babam sonra öbür dedem bir de büyük deprem. otuzuma basmadan otuz tabut kaldırdım musalladan. babamdan
Sen Gittin ve Herkes Ölmeye Başladı
önce saniye teyze öldü; sonra dedem, sonra babaannem, sonra yengem, sonra eniştem. sonra eniştemin ölüm haberini bana veren bakkalı bıçakladılar, tam eniştemin yedisinin okunduğu akşam. sonra sedat amca öldü; sonra babam, sonra öbür dedem, bir de büyük deprem. otuzuma basmadan otuz tabut kaldırdım musalladan. babamdan öncekileri babamla beraber
Gönül Bir Yel Değirmenidir Sevda ÖğütürHüseyin Rahmi Gürpınar · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 20223,293 okunma
Yıkansam, yıkansam, hep o güneşlerle yıkansam
Dişleri tenime geçse yaz rüzgârlarının
İzine pek rastlamasam
Ama kalbini sert ve serin tutan bir denizciye
Bunu bir daha sorsam
Ne çıkar bir daha sorsam
Sonra hiç konuşmasam, sonra hiç konuşmasam
Ve bu yorgun, bu üzünçlü yüreği
Benim değilmiş gibi, benim değilmiş gibi
Kimse görmeden şöyle bir yol kenarına bıraksam…
“Şimdi böyle içten yazılmış ‘Hatıralar’ı okurken aklıma gelen düşünceleri, gözlemleri, siz istemediğiniz halde, kendiliğimden açıkça anlatmama izin vermenizi rica ederim. Evet, Andrey Petroviç’in sizin ve yalnızlık içinde geçen çocukluğunuz için gerçekten de korku duyabileceği düşüncesine ben de katılıyorum. Hem sizin gibi çocuklar az değildir,
Dilden Azade Altıncı Dolunay
Kimseyi beklemediğim,
Benden alınanları talep etmediğim,
Dönemsel muhtelif evhamlarım vardı.
Ta ki bir kış mevsiminin yirmi yedinci akşamı Tevafukların asrına gelmişti nihayet...
Kaldırımlarda sensiz yürürken ayaklarım kanardı,
Teyakkuzda hissiz akşamlar vukuatları kollardı,
Ve tesadüflerin tatlı zahmetleri nihayet sencileyin,
Yalnızlık iştahına