merye buhra tekrar paylaştı.
"Ne çok yıldız var. Sanki birisi, içimizdeki yaraları tek tek toplayıp gök kubbeye dizmiş. Yaralar sancıdıkça yıldızlar parlıyorlar."
"Kimlerin yaraları?"
"Gökyüzünden hepimizin yarasına yetecek kadar yıldız var. .."
Sayfa 60
merye buhra tekrar paylaştı.
Kalbimde nokta kadar yeri kaldı, doğru. Noktanın çapı belli fakat derinliğini kestiremiyorum...
Sayfa 61
merye buhra tekrar paylaştı.
Kalbimdekiler beni görünmez kılıyor. Ben herkesin yalnızlığıyım.
Sayfa 33Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
merye buhra tekrar paylaştı.
Aşık olunca tüm dünya seninle birlikte delirmiş sanırsın. Fakat bu büyük bir yanılgıdır. Düyanın derdi, başından aşkındır. Seninle ilgilenmez.
Sayfa 32Kitabı okudu
merye buhra tekrar paylaştı.
"Anlamıyorum" dedim, kendi sesimi yadırgayarak. "Anlama. Dünya, anlamak isteyenlere düşmandır. Anldıkça kaybolursun." dedi.
Sayfa 34Kitabı okudu
merye buhra tekrar paylaştı.
Geçmiş, şimdinin kabuğudur. Ânı yaşamak için kabuğundan kurtulmak gerekir. Bu, canını çok yakacak olsa da.
Sayfa 34Kitabı okudu
merye buhra tekrar paylaştı.
"Her şey öyle uzak ki yıllarca yürüsek de varamayacağız sanki..."
Sayfa 234 - Turkuvaz KitapKitabı okudu
merye buhra tekrar paylaştı.
"Biri vücudumun tüm parçalarını sökmüş sanki. Kendimi toplayamıyorum. Buna kalkıştığım anda daha çok parçalanıyorum. Vidalarım, yaylarım, halkalarım sağa sola fırlıyorlar."
Sayfa 234 - Turkuvaz KitapKitabı okudu
Bir kitap okudu
176 syf.
·
Puan vermedi
Şarkılar ikiye ayrılır; eve dönme isteği uyandıranlar, evden kaçma arzusu uyandıranlar. Üçüncü türden biriydi çalan şarkı. Hem gitme, hem kalma hissi uyandırıyordu. Ludovico Einaudi- Una Mattina…
Sanki içimde unutulmuş bir iğne ve iplikle yırtıklarımı diktim…
merye buhra tekrar paylaştı.
Artık ne arzum kaldı, ne de kinim. İçimdeki insanı yitirdim. Kaybolsun diye de bir yere bırakıverdim. Hayatta insan ya melek olmalı, ya doğru dürüst insan, ya da hayvan. Ben onlardan hiçbiri olmadım. Hayatım ebediyen kayboldu. Ben bencil, acemi ve zavallı olarak dünyaya gelmiştim. Şimdi artık geri dönüp, başka bir yolu seçmem imkansız. Bundan böyle bu anlamsız gölgelerin peşinden gidemem. Yaşamla yaka paça olamam, güreş tutamam. Sizler, gerçekte yaşadığınızı zannediyorsunuz. Elinizde hangi sağlam kanıt ve mantık var? Ben artık ne bağışlamak, ne bağışlanmak, ne sola ne de sağa gitmek istiyorum. Gözlerimi geleceğe kapayıp, geçmişi unutmak istiyorum.
Sayfa 23Kitabı okudu
Dışarı çıkıyorum işte mevsim sonbahar, yaprak yaprak dökülüyorum. Rüzgâr, tozla mumyalanmış ölü böcekleri üstüme atıyor. Yağmur suları ürperiyor, esmer çatılardan akıyor. Gürültü ve sessizlik birbiriyle çarpışarak aynı kaynaktan çıkıyor. Cümleler dilimin etrafında dönüyor fakat dilimdeki yer çekimi kelimelerin yapışmalarını engelliyor. Gözlerim daha fazla görmemek için küçülmüş… Kendimi zamana bırakıyorum.